“หากดื้อนักข้าจะให้เจ้าดื่มยาบำรุงเลือดสักสองถ้วยใหญ่” • เพียงแค่ได้ยินคำว่ายา คนฟังก็ทำหน้าเหยเก • “หยกเลือดลมดีจะตาย ทำไมต้องให้กินยาบำรุงอะไรนั่นทุกทีเลย” • อีกไม่นานคฤหาสน์สกุลติงคงจะมีฮูหยินใหญ่แล้วกระมัง สาวใช้ที่พากันลอบมองอยู่ต่างพากันคิดไปไกล เมื่อเห็นการถกเถียงของคุณชายใหญ่กับสตรีประหลาด ซึ่งถูกจัดแจงให้พำนักในเรือนบุปผาโปรย • หรือว่านางจะตั้งครรภ์! นายท่านจึงต้องรักถนอมถึงเพียงนี้ ท่านช่างห่วงใยแม่นางหลินยิ่งนัก ยาบำรุงก็ใช้แต่สมุนไพรมูลค่าหลายตำลึง อีกทั้งต้องเคี่ยวจนข้นเป็นพิเศษ แม้จะทำให้ขมฝาดมากก็ตามที เหล่าบ่าวไพร่ใกล้เคียงต่างพิเคราะห์อย่างจริงจังนัก • หารู้ไม่ว่าเหตุที่ติงหย่งเจิ้งต้องห้ามมิให้เด็กสาวกระทำการใดนั้น เป็นเพราะตระหนักนึกไว้เสมอถึงค่าใช้จ่ายที่อาจเกินกว่าร้อยตำลึง ถ้าหากปล่อยให้นางได้ทำลายข้าวของให้พินาศสิ้น สิ่งใดนำมาขู่ได้จึงต้องใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุด • หยกทำหน้าไม่ชอบใจ คิ้วย่นยู่เมื่อนึกถึงรสสัมผัสฝาดเฝื่อนที่ติดลิ้นเมื่อคราวก่อน ทำไมนะทำไม ยาของที่นี่ถึงทั้งขม ทั้งฉุนจัด ไม่รู้จักทำให้หวานๆ เหมือนยาน้ำที่เธอเคยกินเมื่อตอนเด็ก แต่อันที่จริงตอนนี้ก็ยังกินแต่ยาน้ำอยู่ เพราะยาเม็ดมันขมจะตายนี่ “แค่คิดถึงมัน หยกก็คลื่นไส้แล้ว” • นั่นปะไร ! คุณชายใหญ่ช่างรีบร้อนยิ่ง
ปัญหาหลักๆ ของ 'หย่งเจิ้ง' นั้นก็คือ เขาต้องการแต่เงิน ไม่ต้องการสตรี ยิ่งเป็นหญิงเกือบแก่ไร้หัวนอนปลายเท้า สวมชุดประหลาดไร้ยางอายนั่นยิ่งแล้วใหญ่ เขาสงสัยนักว่าเนื้อผ้าสากระคายจับจีบแปลกตา อีกทั้งเปิดเผยเกินควรเช่นนั้นนางใส่เข้าไปได้อย่างไรกัน! • •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ส่วนปัญหาหลักหนึ่งเดียวของหยกนั้นก็คือ ที่นี่ไม่มีทีวีให้ดู! • ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• หลังการพบเจอที่เทพเซียนนำพา คุณชายติงก็ค้นพบคติประจำใจ ' ว่ากันว่าสตรีใดช่างเจรจาพาทีนั้นมีแต่สร้างปัญหา แต่หากข้าพบสตรีที่ร้องขอ 'ทีวี' จะต้องหลีกหนีให้ไกลจนสุดหล้า! '
|