“น้องพิมหันมามองหน้าพี่แพทหน่อยสิ ได้โปรด...คนดีอย่าทำแบบนี้ พี่แพทเจ็บนะรู้ไหม” 

“ได้โปรดค่ะพี่แพท...พิมยังไม่พร้อม พิมขอเวลาคิดทบทวนอะไรๆ สักพัก แล้วก็...พิมจะกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์กลับมาดามค่ะ” พิมพลอยพูดโดยไม่ยอมเงยหน้า ขึ้นมามองอีกฝ่าย 

แพททริกสันรู้สึกเดือดขึ้นมาทันทีทันใด ‘นี่เขามันเลวมากเลยหรือวะ แม้แต่หน้าเธอถึงไม่ยอมมอง ไหนจะแทนตัวเองว่าพิม ไม่ใช่น้องพิมเหมือนที่ผ่านมา นี่มันเกินที่เข้าจะรับได้แล้ว!เธอทำเหมือนเขาเป็นคนเลวที่อยากจะตีตัวออกห่างอย่างนั้น ให้ตายสิ!’

“ไม่! น้องพิมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!” แพททริกสันบอกเสียงดังทันที 

“แต่พิมอยากอยู่คนเดียวสักพักค่ะ” 

“กี่วัน?” แพททริกสันถามกลับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ 

“น้องพิมยังไม่รู้ค่ะ” พิมพลอยยังคงก้มหน้าตอบเช่นเดิม และนั่นทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของแพททริกสันขาดลงทันที 

“โธ่โว้ย!!” แพททริกสันสบถเสียงดัง พร้อมกับเต๊ะเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ จนเก้าอี้ลอยไปติดกับผนังห้อง ทำให้แศษก้าอี้ไม้กระจัดกระจายไปคนละที่ละทาง แพททริกสันรีบเดินออกนอกห้องไปอย่างข่มอารมณ์ เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาอยากจะทำมากที่สุด ก็คือกดเธอลงบนเตียง แล้วทำหน้าที่สามีอีกสักรอบสองรอบ เผื่อเธอจะรู้สึกตัว ว่ากำลังทำร้ายความรู้สึกของเขาขนาดไหน!

 

 

---

ป้ายกำกับ : อ้อมกอดซาตานเฝ้ารัก Yochita uri

420 บาท

---

สินค้าหมดชั่วคราว