| ตะกร้าสินค้าของคุณ |
|---|
| ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
| สินค้าขายดี |
|---|
Collection Box Set องครักษ์เสื้อแพร
1,050
920 บาท
นวลหยกงาม 10-11 (15 เล่มจบ) / ซานเ
788
670 บาท
แผนร้ายหวามรัก / พรรณารา (สนพ.ไลต์อ
315
252 บาท
|
| เฟสบุ๊ค |
|---|
| อ้อมกอดอสูรไร้ใจ (1-2) ซีรี่ส์5หนุ่ม / Yochita uri / ใหม่ ทำมือ ส่งฟรี |
|---|
|
| รายละเอียดสินค้า |
|---|
|
อ้อมกอดอสูรไร้ใจ 1
“เอ่อ ฉันคิดว่าคุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ คือฉัน...ไม่-ใช่-ผู้หญิง-ขายตัว แล้วก็ไม่ได้คิดว่าจะขายตัวด้วยค่ะ!” แพณาราเอ่ยปฏิเสธอย่างชัดถ้อยชัดคำ รู้สึกโมโหกับข้อเสนอเมื่อครู่ และผิดหวังที่ผู้ชายตรงหน้าดูถูกเธอ
‘ให้ตายสิ! หน้าตาเธอเหมือนคุณตัวหรือไงนะ ตอนแรกที่ว่าหล่อดูดี ตอนนี้อยากจะต่อยที่ปากเสียๆ ของอีตานี่สักทีจัง!!’ ร่างบางพยายามข่มอารมณ์เดือดๆ ภายใน
“โว้ๆ อย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิครับ คือ...แบบว่า เอางี้นะมิกิ เราก็แค่แลกเปลี่ยนความต้องการของกันและกันเท่านั้นเอง ให้ตายสิ! ทำไม ฉันต้องมาพูดเรื่องแบบนี้ด้วยตัวเองวะ” ออร์แลนโด้สบถด่าตัวเองอย่างหัวเสีย พลางหันไปมองหาอันโตนิโอ้ มือขวาคนสนิทที่ชั้นสองเพื่อจะให้มาเจรจากับสาวตรงหน้า แต่ก็ไม่เห็นอีกฝ่ายอยู่บนนั้น จึงตัดสินใจลองกล่อมสาวเจ้าดูอีกครั้ง
“คุณไม่ต้องห่วงเรื่องค่าตัวหรอกสาวน้อย บอกมาเลยคำเดียวผมจะจ่ายทันที อ๊ะ!” ออร์แลนโด้ยังไม่ทันได้เอ่ยจบ มะนาวสไลด์พร้อมลูกเชอรี่และน้ำสีเขียวอมฟ้าก็สาดมาเข้าที่ใบหน้าเต็มๆ
‘บ้าจริง! ยัยนี่เอาค็อกเทลสาดหน้าเขาเหรอเนี่ย!!’ ร่างสูงยกมือขึ้นลูบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยค็อกเทลออกช้าๆ ก่อนจะหันหลับมามองสาวตรงหน้าด้วยสายตาที่ดุดัน
“ไปตายซะ! ไอ้คนสารเลว ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว!” ร่างบางด่าเสร็จก็สะบัดหน้าคว้ากระเป๋าเตรียมตัวจะเดินหนี แต่ก็ถูกร่างสูงคว้าหมับเข้าที่แขนเอาไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวก่อนมิกิ! คิดจะไปไหนล่ะคนสวย คุณกล้ามากนะที่ทำกับผมแบบนี้!รู้ไหม...ว่าผมเป็นใคร!” ออร์แลนโด้ถามเสียงรอดไรฟันอย่างโกรธจัด มือขวาคนสนิทรีบเดินเข้ามาหาผู้เป็นนาย พร้อมกับบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่รอบๆ
“หึ! ก็อลัน ไอ้คนสารเลวไง สมองเสื่อมจำชื่อตัวเองไม่ได้หรือไงฮะ! อะ...โอ๊ย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” ร่างบางพยายามสะบัดมือของอีกฝ่ายออก
“ใช่ผมชื่อ อลัน ออร์แลนโด้ โรคาซานเดอร์ จำชื่อผมเอาไว้ให้ดีล่ะแพณารา เพราะหลังจากนี้ในหัวของคุณจะต้องจำแต่ผมไปจนตาย! ผมสาบาน” ร่างสูงบอกเสร็จก็กดจูบลงอย่างรวดเร็วไม่ปล่อยให้สาวเจ้าได้ทันตั้งตัว
สายตาหลายสิบคู่ที่พากันจ้องมองมาอย่างสงสัยใคร่รู้ เพราะทุกๆ คน จับตามองออร์แลนโด้ที่เป็นเจ้าของไนต์คลับ ซึ่งปกติจะไม่ลงมาที่ล่าง จะมีก็แต่สาวๆ ดารา นางแบบ และเหล่าไฮโซที่หันหน้าขึ้นไปมองส่งซิกให้เจ้าชายน้ำแข็งกันจนคอแทบเคล็ด โดยหวังว่าจะโชคดีได้ขึ้นเตียงด้วย แม้สาวๆ ที่เคยขึ้นเตียงต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เขาไม่ยอมจูบกับผู้หญิงคนไหน ไม่ถามชื่อ และไม่เคยมีใครได้อยู่เกินสองชั่วโมงเลยสักครั้ง!
ออร์แลนโด้จูบสั่งสอนสาวน้อยใจกล้าที่บังอาจกระตุกหนวดเสือ แต่พอร่างบางเป็นอิสระเท่านั้น เธอกลับทำสิ่งที่ทุกคนต่างเสียวสันหลังแทน โดยเฉพาะอันโตนิโอ้ที่พอเห็นสาวเจ้าง้างมือขึ้นถึงกับหลับตาลงทันที เพราะไม่อยากมองภาพที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป!
เพียะ! เพียะ!
ร่างสูงหน้าหันไปตามแรงตบและยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับมาช้าๆ และยกมือขึ้นเช็ดเลือดมุมปากที่ซึมออกมานิดๆ
แพณาราถึงกับใจหายวูบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความกล้าที่ปนด้วยความโกรธเมื่อครู่ ถูกแทนที่ด้วยความกลัวขึ้นมานิดๆ เมื่อเห็นสายตายแข็งกร้าวจ้องมองมายังเธอ
“เก่งมากมิกิ! เก่งๆ แบบนี้แหละผมชอบ! หึ! มานี่เลยยัยตัวแสบ!”
----------------------------------------
อ้อมกอดอสูรไร้ใจ 2
ร่างสูงที่เปิดประตูเข้ามาในห้องหรี่ตามองแพณาราที่มือข้างหนึ่งถือกระเป๋าลาก และมองเลยลงไปก็เห็นอรองที่น้ำลายยืดคาบดึงร้องเท้าเอาไว้ไม่ปล่อย
“จะไปไหน!” ออร์แลนโด้เอ่ยถามเสียงเย็น
“ขอหนังสือเดินทางกับเอกสารคืนด้วยค่ะ” แพณาราเอ่ยแต่ไม่หันมามองหน้าอีกฝ่าย
“ถามว่าจะไปไหน!” ออร์แลนโด้เอ่ยถามเสียงดังขึ้นกว่าเดิม ร่างบางถึงกับสะดุ้งนิดๆ อย่างคนเสียขวัญ
“ก็จะไปจากที่นี่ไง!” แพณาราบังคับน้ำเสียงให้เรียบที่สุด เพราะตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนมีก้อนแข็งๆ แล่นขึ้นมาจุกอยู่ตรงต้นคอ
“แล้วใครอนุญาต!” ออร์แลนโด้ดึงแขนของร่างบางมาบีบเอาไว้แน่น
“ปล่อยนะ!” แพณาราเอ่ยก่อนจะพยายามสะบัดแขนของอีกฝ่ายออก แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องยาก เพราะอีกฝ่ายจับเอาไว้มั่นไม่ยอมปล่อยเช่นกัน
“ปล่อยงั้นเหรอ! ก็บอกแล้วว่านั่นเป็นสิ่งสุดท้ายในชีวิตที่จะทำ!” ออร์แลนโด้เอ่ยจบก็ลากร่างบางตรงเข้าไปยังห้องนอน
“ไม่! เราจบกันแล้ว ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ! ฉันจะไปจากที่นี่ ฉันเกลียดคุณ ได้ยินไหม! ฉันเกลียดคุณ!” แพณาราตะโกนด่าทออย่างเจ็บใจ
“ฉันก็เกลียดเธอเหมือนกันแพณารา! ร่านนักใช่ไหม รับรองว่าเดี๋ยวเธอจะได้หายร่านไปตลอดชีวิต มานี่เลย!” ออร์แลนโด้ลากร่างบางเข้ามาถึงห้องนอน ก็อุ้มร่างบางโยนขึ้นเตียง และเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว
ร่างบางน้ำตาไหลออกมาทันใด พลางนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อครั้งที่อีกฝ่ายทำร้ายเธออย่างป่าเถื่อน
“ไม่! พี่อลันได้โปรด...อย่าทำมิกินะ...ฮือๆๆ”แพณาราเห็นอีกฝ่ายถอดเสื้อออก ถึงกับสั่นกลัวไปหมด ภาพที่เขาทำร้ายเธอในครั้งนั้น มันย้อนกลับมาฉายซ้ำอีกครั้ง
“อุตส่าห์จะให้เป็นเมีย แต่เธอก็เลือกที่จะทำตัวไร้ยางอาย ร่านได้แม้กระทั่งพนักงานในบริษัทของฉัน ฉันจะทำให้เธออยู่ก็เหมือนตายแพณารา!” ออร์แลนโด้จะดึงเข็มขัดออกมา
“พี่อลัน...มิกิไม่ได้จูบมาร์ตินนะ ฮือๆ เขาดึงมิกิเข้าไปจูบเอง มิกิไม่ทันได้ตั้งตัวเลย...อะ...กรี๊ดดดดด” แพณารารีบลนลานพลิกตัวลงจากเตียงอีกฝั่ง
“จะหนีไปไหน มานี่!” ร่างสูงที่โมโหจนหน้ามืด กระชากแขนของร่างบางเข้ามาหาตน พร้อมกับรวบมือทั้งสองข้างไวด้วยกัน แล้วใช้เข็มขัดรัดแขนเอาไว้ทันที
“ไม่นะ! อย่าทำแบบนี้! ฮือๆๆ ปล่อยมิกินะ ได้โปรด...ฮือๆๆ” แพณาราร้องไห้จนสั่นไปทั้งตัว อ้อนวอนขอร้องให้ออร์แลนโด้ปล่อยเธอ
“ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไปหรอก! ไม่มีทาง!” ออร์แลนโด้ผลักร่างบางลงบนเตียง และตามขึ้นไปนั่งคร่อม
“ปล่อยนะไอ้คนบ้า! ฮือๆๆ” แพณาราร้องเสียงหลงขึ้นทันใด ร่างสูงยกยิ้มที่มุมปากแบบเหยียดๆ เตรียมจะกระชากเสื้อของร่างบางออก
“หยุดเดี๋ยวนี้นะอลัน!” มะลิฉัตรเอ่ยขึ้นเสียงดัง พร้อมกับเดินเข้ามาหาบุตรชายคนรอง ที่ตอนนี้มีแค่กางเกงสะแล็คตัวเดียว ก่อนจะมองเลยไปยังร่างบางที่ถูกมัดมือด้วยเข็มขัด และนอนร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างน่าสงสาร มะลิฉัตรยกมือขึ้นทาบอย่างตกใจที่เห็นบุตรชายกระทำตัวป่าเถื่อนกับสาวน้อยตรงหน้า เกินกว่าที่เธอจะรับได้
“ช่วยหนูด้วยค่ะ ฮือๆ ได้โปรด...ฮือๆๆ” แพณารารีบเอ่ยขอร้องอีกฝ่ายให้ช่วย
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น! ไหนลูกบอกว่าจะพาลูกสะใภ้ไปแนะนำไง แล้วทำไมถึงได้ร้ายเธอขนาดนี้!” มะลิฉัตรเอ่ยถามเสียงดัง เดินไปที่เตียงแล้วดึงร่างบางที่ใบหน้าเปื้อนน้ำตาเข้ามากอด พร้อมกับแกะเข็มขัดที่รัดมือบางจนแดงช้ำออกให้อย่างสงสาร
“ได้โปรด...พาหนูไปจากที่นี่ที ฮือๆๆ” แพณาราเอ่ยอ้อนวอนผู้หญิงตรงหน้าทั้งน้ำตา
“ไม่ต้องห่วงจ้ะ! ฉันจะพาหนูออกไปจากที่นี่เอง!” มะลิฉัตรถึงกับจุกอก ที่เห็นสาวน้อยตรงหน้าร้องไห้จนตัวสั่น
“เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นครับแม่! เธอต้องอยู่ที่นี่!” ออร์แลนโด้เอ่ยพร้อมกับเดินเข้าไปจะดึงแขนของร่างบางให้มาอยู่กับตน
มะลิฉัตรคว้าแขนของแพณารากลับมา พร้อมกับตวัดฝ่ามือลงบนซีกแก้มของบุตรชายทันที
เพียะ!
ออร์แลนโด้หน้าหันตามแรงตบทันใด ก่อนจะค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบแก้มช้าๆ ด้วยความรู้สึกชาอย่างที่บอกไม่ถูก นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่เขาถูกมารดาตบ!
“นี่ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่าอลัน! ทำไมถึงได้ป่าเถื่อนแบบนี้!” มะลิฉัตรตะโกนด่าบุตรชายที่มีกลิ่นเหล้าคละคลุ้งให้ได้สติ!
“แต่แม่จะพาเธอไปไหนไม่ได้ เธอเป็นเมียผม!” ออร์แลนโด้ที่หน้ายังไม่หายชา หันกลับไปยืนยันเจตนาเดิมไม่ยอมให้มารดาของตนพาแพณาราเดินออกไปจากห้อง
“เมียงั้นเหรออลัน! ไหนบอกว่าอยากจะจัดงานแต่งเร็วๆ เพราะกลัวว่าเธอจะท้อง ถ้าตอนนี้เธอท้องขึ้นมา ก็คงได้แท้งเพราะความป่าเถื่อนของคนแถวนี้แน่ๆ!”
-----------------------------------------------
|
| สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
|---|
| ภาพสินค้า |
|---|
|
620 บาท
สินค้าหมดชั่วคราว |