สิ่งที่เป็นหายนะที่สุดในชีวิตดุลยดา คือวันที่ตื่นขึ้นมาเเล้วพบว่ามีผู้ชายนอนอยู่ข้างๆ เเละที่ซวยยิ่งกว่า...ผู้ชายคนนั้นคือเชษฐาแฝดผู้พี่ของเพื่อนสนิทเธอนี่เอง ดั่งนรกชังหรือสวรรค์เเกล้ง นี่แต้มบุญหรือว่าผลบาป จากอดีตคู่อริวัยเด็กมาเป็นเจ้านายคนใหม่เเละล่าสุด...เป็นสามี!

 

แค่ต้องปิดบังคนอื่นก็เหนื่อยพอแล้ว อีตาบ้านี่ยังตามตอแยไม่เลิก ทั้งที่เมื่อก่อนทะเลาะกันแทบตาย แล้วยังชอบมาอ่อยด้วยประโยคที่ว่า “ถ้าอยากรัก ก็รักได้เลย...ตามสบาย” ให้ตายเถอะนี่มันเกินไปเเล้ว เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ เพื่อนที่ไหนกินกันเองเล่า!