“อาส่งไปเรียนโรงเรียนประจำเพราะมีเหตุผล เข้าใจกันหน่อยได้ไหม?” ภาคิไนยเอ่ยเสียงเข้ม ใบหน้าดุดันเอาจริงเอาจัง กรามขบกันเป็นสันนูน กำหมัดแน่น เหตุผลเขานะมีแต่บอกพิจิกาตอนนี้ไม่ได้จริงๆ

 

“เหตุผลอะไรคะ?” พิจิกาซักต่อ เธอยังไม่ได้ยินเขาอธิบายสักคำ

 

“มีแล้วกัน! หยุดถามแล้วทำตามที่อาสั่ง อาเป็นผู้ปกครองของพริกจำได้ไหม!” 

 

“คุณอาไม่มีเหตุผลหรือจะไม่อยากอธิบายก็แล้วแต่ แต่พริกรู้เหตุผลของคุณอา คุณอาอยากอยู่กับคุณธิชาใช่ไหมล่ะ ถึงได้อยากเขี่ยพริกให้พ้นทาง เห็นเธอสำคัญกว่าพริกมากใช่ไหม แล้วไปตามพริกกลับมาที่นี่ทำไม ทำไมไม่ปล่อยไปตามยถากรรม ตามกลับมาทำไม! ได้ยินที่พริกถามไหมคะ คุณอาตามพริกกลับมาทำไม!” พิจิกาหวีดร้องน้ำตาไหลพรากอาบแก้มด้วยความเสียใจกดดัน

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” ภาคิไนยกระโดดขึ้นไปบนเตียง ถลาไปปิดปากของพิจิกาเอาไว้ กดร่างของเด็กสาวลงไปจนหลังติดที่นอนเนื้อหนานุ่ม มีเพียงตัวเขาที่คร่อมอยู่ด้านบน ช่วงขากำยำแนบแน่นเสียดสีกับเรียวขานวลสวยที่พ้นจากขอบกางเกงขาสั้น ลำตัวกดทาบทับ มือข้างที่ว่างอยู่ตรึงข้อมือของพิจิกาเอาไว้กับที่นอนไม่ให้เด็กสาวดิ้นหนีโวยวาย

 

“อือ…อือ!” พิจิกาดิ้นอย่างหนักอยู่ชั่วครู่หนึ่งจนเหนื่อยหมดแรงดิ้นหายใจไม่ทัน จ้องสบตากับภาคิไนยนิ่งๆ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ลดมือลงจากปาก

 

“หยุดดิ้นแล้วใช่ไหม?” ภาคิไนยเอ่ยถามเสียงเบา รู้สึกเสียงของตัวเองสั่นพร่าพิกล สบตาคู่สวยของพิจิกานิ่งๆ เริ่มรู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมาหัวใจมันสั่นหวั่นไหว หวิวไปหมด กว่าที่เขาจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ฝ่ามือหนาร้อนที่จับแขนข้างหนึ่งของพิจิกาเอาไว้เริ่มลูบไล้ที่ท่อนแขนเนียนสวย ไล้ไปตามเนื้อตัวที่อยู่ภายใต้เสื้อยืดแขนกุดรัดตัวที่เปียกน้ำฝนจนแนบลู่ไปกับเรือนกายตามส่วนเว้าส่วนโค้งของสาวแรกแย้ม ใบหน้าคมคายก้มต่ำลงเรื่อยๆ เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างผลักดันให้เขาก้มลงไปใกล้ ใกล้มากจนปลายจมูกโด่งคมสันสัมผัสกับจมูกเล็กเชิดรั้นที่กำลังเงยหน้า เผยอปากน้อยๆ สบตากับเขา ริมฝีปากบางเฉียบหยักได้รูปลดต่ำลง จ้องที่กลีบปากรูปกระจับสีชมพูสดด้วยความหลงใหลอย่างไม่วางตา

 

“พริก” 

 

“คุณอาขา”

 

---

ป้ายกำกับ : เล่ห์ร้อนซ่อนเสน่หา

220
209 บาท

---