สำหรับผู้อื่นเขาเป็นคนเหี้ยมโหดมาแต่ไหนแต่ไร ทว่ากับนางมีเพียงความอ่อนโยนอันไร้ขอบเขต นางคือปมในใจเขาเมื่อชาติก่อน และเป็นสตรีที่เขาหวั่นว่าจะสูญเสียในชาตินี้
อาหว่านที่มองเว่ยเสวี่ยนเป็นเด็ก ยามเผชิญหน้ากับการโอบกอดและหอมแก้มของเขา นางมีเพียงสีหน้าสงบนิ่ง คิดว่าเมื่อพวกเขาอายุมากขึ้นอีกฝ่ายก็จะเข้าใจเองว่านี่เป็นเพียงความต้องการพึ่งพิงชนิดหนึ่ง หาใช่ความรักระหว่างชายหญิง แต่รอแล้วรอเล่า จนนางใกล้จะอายุครบสิบห้าปี เว่ยเสวี่ยนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะยอมตัดใจ ทั้งยังคิดจะแต่งนางเข้าบ้านทันทีเมื่อนางมีอายุครบสิบห้าปีอีกด้วย
ไทเฮาที่ทรงรักใคร่เว่ยเสวี่ยนหนักหนาคัดค้านที่เขาจะแต่งอาหว่านซึ่งป่วยออดๆ แอดๆ มาเป็นชายาซื่อจื่อ น่าเสียดายที่ทรงต้านทานการออดอ้อนของเว่ยเสวี่ยนไม่ไหว ต้องยอมประทานสมรสแก่คนทั้งสอง จู่ๆ อาหว่านก็เกิดความรู้สึกว่า ชาตินี้นางคงหนีจอมมารอย่างเว่ยเสวี่ยนไม่พ้นเสียแล้ว
|