ตอนแรกที่ขอทานน้อยเสี่ยวลู่พบตี้หลี่หมิงนอนสลบอยู่ริมน้ำตกนั้น ในสายตาของนางเห็นเขาไม่ต่างอะไรจาก ‘ของดี’ จากสวรรค์ หวังปล้นชิงเอาทรัพย์ของเขาเพียงเท่านั้น ใครจะรู้เล่า...ว่าเขามันตัวซวย! ไม่เพียงฟื้นขึ้นมาขัดโอกาสร่ำรวยของนาง หนำซ้ำยังตอบแทนผู้มีคุณด้วยการจับตัวนางไปเป็นสาวใช้อีกต่างหาก

เขากล่าวว่าโชคดีที่นางพูดไม่ได้...หาไม่นางต้องตาย เมื่อเป็นเช่นนี้ เสี่ยวลู่จึงต้องแสร้งเป็นใบ้นับแต่นั้น นางกล้ำกลืนฝืนทน คิดว่า 10 ปี แก้แค้นยังไม่สาย สุดท้ายเพิ่งจะผ่านไป 5 ปี ตี้หลี่หมิงกลับคิดจะฆ่านาง

“ข้าจะฆ่าเจ้า” ได้ยินเขาพูดเช่นนี้นางย่อมตื่นกลัว กระทั่งคลอดบุตรชายได้หนึ่งคนแล้ว นางจึงค่อยสบายใจ ยินดีให้เขา ‘ฆ่า’ ต่อไปโดยไม่แตกตื่น

 

 

กล่าวว่าปีนั้นหยางลู่เหลียนโชคร้ายถูกองค์ชายบังคับจับเข้าตำหนักหนิงอัน แต่แท้ที่จริงแล้ว...คนที่โชคร้ายที่สุดกลับเป็นองค์ชาย     ตี้หลี่หมิงเองที่จับตัวไร้ใจกลับมา นางไม่เพียงไม่รักเขา กลับทำให้เขา    หลงเข้าใจผิดและคิดรักนางอยู่ฝ่ายเดียวนับตั้งแต่นั้น ดังว่าคนฉลาดมีโชคร้ายของคนฉลาด คนโง่ก็มีโชคดีของคนโง่

---

ป้ายกำกับ : พระชายาใบ้ อาเธน่า

350 บาท

---