| ตะกร้าสินค้าของคุณ |
|---|
| ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
| สินค้าขายดี |
|---|
พันธะนางฟ้า / พุดแก้ว (สนพ. KISS) /
349
279 บาท
เธอคือของขวัญ / ส้มผัก/ใหม่ (สถาพร)
350
262 บาท
เกมร้ายพิสูจน์รัก / ติยากร / สนพ.ธร
250
170 บาท
|
| เฟสบุ๊ค |
|---|
| ทรมานรัก / ไข่มุกดำ (กานต์มณี,ช่อศิลาญา) / ใหม่ ทำมือ ส่งฟรี |
|---|
|
| รายละเอียดสินค้า |
|---|
|
เขาเดินออกจากห้องนอนหลังหายเข้าสงบสติราวๆ สิบห้านาที ออกมาเห็นไอรักนั่งหน้าซีดอยู่บนเก้าอี้ ดวงตาของเธอคลอหยดน้ำ เป็นอีกครั้งที่ลิเคียวโคตรจะเกลียดตัวเอง ไอ้นิสัยห่ามๆ เจ้าอารมณ์มันไม่เคยหายไปสักที เขาไม่อยากเห็นยัยเด็กไอรักร้องไห้ เห็นแล้วมันปวดใจ!
“กินข้าวสิ”
“เรื่องพี่เอ็ม ไอขอเวลา...”
เสียงใสแหบแห้งมากๆ เหมือนเจ้าตัวพยายามควบคุมอารมณ์ ใช่ ไอรักกำลังกลัวอีกฝ่าย กลัวว่าเขาจะลงไม้ลงมือเกรี้ยวกราดเหมือนเมื่อครู่
ทว่า... จู่ๆ มือหนาก็วางบนศีรษะของเธอแล้วลูบเบาๆ เขาไม่ได้นั่งหัวโต๊ะ แต่เลือกลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ ไอรัก ก่อนจะดึงร่างบางเข้าหาอกแล้วลูบหลังลูบไหล่ ราวกับต้องการปลอบโยน สัมผัสชวนอบอุ่นรู้สึกดี แต่ความขุ่นมัวน่ากลัวที่เขาทำเมื่อครู่มันก็ยังเกาะกินหัวใจของเธอ นึกภาพความเป็นสามีภรรยาไม่ออกเลย
“อย่ากลัวฉัน”
“คุณน่ากลัว”
“จะพยายามไม่น่ากลัว”
“ถ้าไม่อยากแต่งงาน ก็ไม่ต้องฝืนใจหรอกค่ะ ไอเข้าใจดี บางที...”
เขาดันร่างเล็กออกแล้วปากได้รูปก็โน้มลงมาปิดปากอิ่ม ไม่อยากได้ยินถ้อยคำใดๆ ที่อาจสร้างความขุ่นเคืองทางอารมณ์
“ฮือ อื้อ...”
พอหายตกใจไอรักพยายามร้องท้วงแต่เชื่อไหมหัวใจและร่างกายของเธอสั่นมาก การกระทำที่มันมากกว่าการกอด ลิ้นร้อนๆ ซอกซอนเข้ามาตวัดรัดพันลิ้นของเธอ หรือบางครั้งก็ขบเม้มกลีบปากบนและล่างอย่างชำนิชำนาญ มือบางอยากผลักไสแต่ทำไมกลับเลื้อยไปกอดรอบลำคอแกร่งเสียได้
ความหวานที่ได้รับมากมายกว่าที่คิด จากที่แค่อยากจูบขอโทษเพียงภายนอก ลิเคียวกลับจูบลึกซึ้งดื่มด่ำด้วยความกระหายหิว และร่างกายของเขามันปรารถนามากกว่าจูบ ก่อนทุกอย่างจะเลยเถิดไปไกล ลิเคียวจำต้องถอนจูบมองใบหน้าเนียนแดงซ่านกระจ่างด้วยเลือดฝาด มองแล้วน่ารักน่าฟัด
“กินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวจะได้ออกไปดูหนัง”
“ค่ะ แล้วคุณลิเคียวว่างเหรอคะ”
“ก็ว่างพอจะพาเมียไปดูหนังช็อปปิ้ง”
น้ำเสียงเรียบๆ ของเขาฟังเหมือนไม่มีอะไร แต่กลับส่งผลมากมายต่อหัวใจของเธอจนมันพองโต
“คุณลิเคียว”
“เมื่อกี้ฉันผิดเองที่ทำตัวไม่ดี”
เหอะ ปกติคนอย่างไอ้ลิเคียวเคยรู้สึกผิดด้วยหรือไง มาเฟียหนุ่มอยากจะขำตัวเอง เขามองใบหน้าเนียนที่ตอนนี้ขยับออกจากอก นั่งหลังตรงจับช้อนกับส้อมเพื่อรับประทานอาหารเงียบๆ โดยมีเขาตักกับข้าวไปวางในจาน
ไอรักเหลือบมองอีกฝ่ายอย่างประหลาดใจ ทำแบบนี้เหมือนตบหัวแล้วลูบหลัง มาทำดีเพื่อลบลางสิ่งที่กำลังจะเป็นบาดแผลในหัวใจ แบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ แต่คนปากหนักแบบเขาก็ไม่แม้จะพูดคำว่าขอโทษออกมาสักคำ ไอรัส่ายหน้าต่อการคาดหวังลมๆ แล้งๆ คงต้องรอให้พระอาทิตย์ไปขึ้นทางทิศตะวันตกก่อนกระมัง มาเฟียแบบเขาทั้งห่ามทั้งดิบดุดัน เขาจะเข้าอกเข้าใจใครเป็น
“กินเหมือนแมวดม”
“ปกติไอก็กินแค่นี้นะคะ”
“มันน้อยมาก”
“กินเยอะอ้วนเป็นหมู ไอไม่อยากเป็นหมู”
แล้วสมองของไอรักก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เป็นหมู? ใช่แล้ว ตอนเด็กเธอค่อนข้างเจ้าเนื้อ ต่างจากเอริน รายนั้นหุ่นดีกว่าเธอ ตอนเล็กๆ ไอรักจึงถูกล้อในโรงเรียนเสมอว่าเป็นเด็กอ้วอน เด็กแหนม และหนักสุดคือ อ้วนเป็นหมู
พอได้นึกย้อน นั่นคือส่วนหนึ่งทำให้เธอค่อนข้างไม่ตามใจปาก แต่ก็ไม่ได้เคร่งอะไรมากเพียงแต่เลือกกิน และออกกำลังกาย ทว่านี่ก็เกือบอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้เข้าฟิตเนส ห่างหายนานๆ ร่างกายจะไม่ชิน ฉะนั้นเย็นนี้เธอควรเข้าฟิตเนสที่ไหนสักแห่ง
|
| สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
|---|
| ภาพสินค้า |
|---|
|
359 บาท
สินค้าหมดชั่วคราว |