“น้ำน่านจ๋า... มามะ เดี๋ยวพี่ภูจะถอดชุดให้”

.

“มาสิคะพี่ภูขา... น้ำน่านรอใจจะขาดรอนๆ แล้วล่ะค่ะ”

.

เท่านั้นแหละพิภูก็รีบวิ่งไปที่ตัวรสิตาทันที รสิตาใช้ฝ่าเท้าน้อยๆ ยันเข้าที่ท้องน้อยพิภูสุดแรง

.

“น้ำน่าน!”

.

“มาสิคะพี่ภูขา...”

.

รสิตายั่วพิภูโดยการค่อยๆ ดึงกระโปรงขึ้นมาจนเห็นถึงเรียวขาสวย ดวงตากลมโตหรี่ลง ดูแล้วช่างน่าเซ็กซี่ยิ่งนัก พิภูจ้องมองตาโต นี่เธอต้องการจะเล่นอะไรกันเนี่ย พิภูค่อยๆ ยืนขึ้นแล้วลูบหน้าลูบตาเดินเข้าไปอีกที รสิตายกขาขึ้นมาเตรียมถีบอีก แต่พิภูไวกว่าจับข้อเท้ารสิตาได้แล้วก็กระโดดขึ้นไปทาบทับบน ร่างบางของรสิตาทันที

.

“ว้าย! อะ...”

.

พิภูรีบประกบริมฝีปากรสิตา รสิตาทุบไหล่แต่ก็ไม่สะเทือน ซ้ำร้ายยังกดริมฝีปากแรงขึ้นอีก รสิตาเห็นว่าถ้าเป็นอย่างนี้ไม่รอดแน่ๆ จึงลูบไล้ไปที่ไหล่ ที่หลังอย่างยั่วยวน แล้วพลิกร่างบางให้ทาบทับพิภู

.

นี่เธอจะเป็นฝ่ายรุกเขาหรือเนี่ย... ให้ตายเถอะ! มันช่างเร้าร้อนอะไรอย่างนี้...

.

พิภูคิดเข้าข้างตัวเอง เขาครางอืออาในลำคอ เมื่อหน้าอกอวบอึ๋มถูไถกับหน้าอกแกร่ง เธอถอนจูบออกแล้วลูบไล้ไปยังขาทั้งสองข้างของเขา แววตาทะเล้นขี้เล่นนั้นทำให้พิภูรู้สึกเอ็นดูนัก โดยไม่รู้เลยว่าความเอ็นดูของเขานั้นมันจะทำให้เขาเจ็บตัวขนาดหนัก เธอแบะขาพิภูออก พิภูมองตาวาว

.

นี่เธอจะ... เขาหรือเนี่ย โอ้สวรรค์ชัดๆ

.

รสิตาหัวเราะคิกคัก แล้วกระแทกหัวเข่าไปที่น้องชายเขาสุดแรง

.

“ว้าก!!!”