สะพานสายรุ้ง...มันเป็นเพียงชื่อที่ชาวบ้านตั้งเพราะๆจะได้เป็นเครื่องปลอบใจไม่ให้ห่อเหี่ยว และมันทำให้คนที่ข้ามมาถึงฝั่งนี้มองเห็นสายรุ้งแห่งความจริงว่าทุกย่างไม่ได้สวยงามเหมือนที่เห็น คุณก็เหมือนคนอื่นๆที่มองเห็นแต่ความสวยงามจอมปลอม คุณคิดว่าข้ามฟากสะพานแล้วจะเจอสายรุ้งที่สวยงามอย่างงั้นหรือ...เปล่าหรอก คุณจะได้เจอความจริงของชีวิตที่ทุกคนปากกัดตีนถีบเพื่อให้อยู่รอด ทุกคนไม่ได้สบายเหมือนคุณหมดหรอกนะ คุณจะมองเห็นความจริงที่นึกไม่ถึง ผู้คนที่หาเช้า กินค่ำ อดๆ อยากๆ แต่ก็มีความพยายาม อดทน ไม่ย่อท้อ เพราะพวกเขารู้ดีว่า พวกเขาหยุดเมื่อไหร่ เขาจะต้องตาย เพราะพวกเขารู้ว่าข้าวแต่ละเม็ด น้ำแต่ละขัน มันมีความหมายเพราะมันจะเป็นพละกำลังให้พวกเขาฝ่าฟันอุปสรรค คุณกับเขาเปรียบเทียบกันแล้วชีวิตคุณมันไร้ค่าสิ้นดี
|