| ตะกร้าสินค้าของคุณ |
|---|
| ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
| สินค้าขายดี |
|---|
ฮองเฮาไร้ใจ (เล่ม1-2) / Pleosuriya
660 บาท
อ้อมกอดหัวใจอุ่นไอรัก / อุมารินทร์
275
180 บาท
นวลหยกงาม 10-11 (15 เล่มจบ) / ซานเ
788
670 บาท
|
| เฟสบุ๊ค |
|---|
| ผลาญหัวใจด้วยไฟรัก / มนต์จันทร์ / ใหม่ ทำมือ ส่งฟรี |
|---|
|
| รายละเอียดสินค้า |
|---|
|
ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีจุดสิ้นสุดของมัน ความรักก็เช่นกัน..
"ตอนที่ฉันทำหน้าที่เป็นภรรยาที่แสนดีให้คุณ ไม่มีวันไหนเลยที่แก้มของฉันจะไม่อาบน้ำตา คุณทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของลูกผู้หญิงคนหนึ่ง...
แล้ววันนี้คุณยังมีหน้ากลับมาทวง 'ลูก' ที่คุณไม่เคยรู้ว่ามีพวกเขาเลยด้วยซ้ำ"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ฉันต้องการสิทธิ์ในการเลี้ยงลูก และลูกต้องไปอยู่กับฉันที่บ้าน”
“หึ! เลี้ยงลูกยังไงมิทราบ? ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ฉันจะไม่ยอมให้ตาเมฆกับยัยฟ้าต้องไปรับรู้ว่าตัวเองมีแม่เลี้ยงมากมายจนนับ หนึ่งถึงร้อยยังไม่หมดแน่”
คนที่นั่งอยู่บนโซฟาเงยหน้ามองอดีตภรรยาที่ตอนนี้กำลังยืนใช้มือ เท้าสะเอวข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ชี้หน้าด่าเขาฉอดๆ แบบไม่มีการยั้งเลย สักนิด
“นี่! เธอจะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะหมอก”
“ก็ใช่ไง ฉันน่ะดูคุณ ‘ถูก’ ไม่ได้ดูผิดเลยสักนิด หรือว่าจะปฏิเสธว่าที่ผ่านมาคุณไม่เคยมีพฤติกรรมเปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อยแบบไม่ซ้ำหน้า?”
“ฉันไม่ปฏิเสธ แต่ตอนนั้นฉันยังไม่มีลูกและไม่มีใครแล้วถ้าจะควงคนอื่นมันผิดตรงไหนมิทราบ”
‘ตอนนั้นฉันไม่มีใคร’
พิธานคงลืมนึกถึงตอนที่เขายังมีเธอเป็นภรรยาอยู่ หลายต่อหลายครั้งที่ชายหนุ่มทำให้เสียใจ แต่เธอก็เลือกที่จะทนเพราะคำว่ารักที่มันไม่มีอยู่จริงของเขา เมื่อนึกย้อนกลับไป มณีมันตราก็อยากจะหัวเราะให้กับความโง่เง่าและน่าสมเพชของตัวเอง
“ฉันไม่เชื่อ! คนแบบคุณมันเชื่อถือไม่ได้”
“ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะเชื่อหรือไม่ แต่ที่ฉันสนคือลูก”
“คุณจะมาเรียกร้องเอาอะไรตอนนี้ ในเมื่อสี่ปีที่ผ่านมาคุณไม่รู้ว่ามีพวก แกอยู่บนโลก ก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นอะไรเลยนี่คะ คุณก็ยังหายใจ ต่อไปได้ไม่ได้ตายซะหน่อย! ปล่อยฉันกับเด็กๆ ไป ให้พวกเขาเข้าใจว่าพ่อได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วเหมือนเดิมดีกว่านะคะ”
ร่างบางปลิวไปตามเรื่องกระชากของชายหนุ่ม สายตาที่จ้องมองมายังเธอเหมือนมีลูกไฟนับร้อยกำลังลุกโชนอยู่ในนั้น
“ไม่! เธออย่าเห็นแก่ตัวนักเลย เธอยังต้องการเป็นแม่แล้วทำไมฉันจะไม่ต้องการเป็นพ่อของเด็กๆ”
“เห็นแก่ตัวงั้นหรอ คุณลองคิดดูดีๆ นะว่าทำไมฉันต้องขอหย่าและหอบลูกหนี มันก็เป็นเพราะความแก่ตัวและมักมากของคุณนั่นแหละ แล้วไม่ต้องมาอ้างนะว่าทำเพื่อแก้แค้นบ้าบอคอแตกของคุณน่ะ มันทุเรศ! นี่มันชีวิตจริงไม่ใช่นิยายที่พระเอกจะตามแก้แค้นนางเอก อย่ามาปัญญาอ่อน!”
หญิงสาวอาศัยจังหวะที่พิธานกำลังอึ้งที่โดนเธอจัดชุดใหญ่ไฟกะพริบ ผลักเขาออกแล้ววิ่งไปที่ลิ้นชักที่เก็บปืนที่ซื้อมาตั้งแต่เข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ใหม่ๆ ซึ่งไม่คิดว่าวันหนึ่งจะได้ใช้มันขึ้นมาจริงๆ มณีมันตราหยิบมันขึ้นมาก่อนจะเล็งไปที่พิธาน
“จะยิงฉันเหรอสาวน้อย โธ่! ของแบบนี้มันไม่ใช่ของเล่นเด็กอมมือแบบเธอนะ”
“อย่าให้ฉันหมดความอดทนไปมากกว่านี้เลยไอ้หนูพุก!”
“ทำไมเธอจะทำอะไรฉัน คนแบบเธอแค่ลั่นไกปืนยังไม่รู้เลยว่ามันทำยังไง”
ปัง!
พิธานมองมณีมันตราที่ถือปืนจ้องเขม็งชี้มาทางเขาอย่างนึกไม่ถึงว่าเธอจะกล้ายิง ชายหนุ่มเหลือบมองไปที่ต้นแขนก็พบว่ามีเลือดซึมออกมา คงจะเพราะโดนเศษแจกันที่เจ้าหล่อนยิงจนแตกกระจายกระเด็นมาบาดเข้า
“เกิดอะไรขึ้น!”
คีรีวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเพราะได้ยินเสียงปืนดังมาจากในตัวบ้าน อันที่จริงเขากลับมาจากส่งเด็กๆได้สักพักแล้ว แต่อยากให้พิธานและมณีมันตราคุยกันตามลำพังมากกว่า จึงเลือกที่จะรออยู่หน้าบ้าน แต่ใครจะคิดว่าอดีตผัวเมียคู่นี้เขาจะแร๊งส์! ถึงขนาดใช้ปืนผาหน้าไม้แบบนี้
“เพื่อนคุณคุยพูดไม่รู้เรื่อง ฉันเลยต้องให้เพื่อนคู่ใจของฉันคุยแทน”
“เออ..คุณหมอครับ ผมว่าคุณหมอเก็บปืนแล้วเรามานั่งคุยกันดีๆ ดีกว่านะครับ”
“ไม่ค่ะ! ฉันไม่คุยอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ฉันต้องการให้พวกคุณสองคนออกไปจากบ้านของฉัน”
“ฉัน-ไม่-ไป!”
คีรีมองเสือหนุ่มสลับกับมองแม่สิงห์สาว ที่ตอนนี้ต่างก็ไม่มีใครยอมใคร ก่อนจะยกมือขึ้นมาทึ้งผมตัวเองเพราะไม่รู้จะจัดการกับสถานการณ์ตรงหน้ายังไง
“ไอ้พุกกลับไปก่อนเถอะ วันนี้ยังร้อนกันทั้งคู่ คุยกันไปมันก็ไม่รู้เรื่องหรอก เอาไว้วันหลังเราค่อยมาหาเด็กๆใหม่ก็ได้”
ทันทีที่คีรีพูดจบสายตาพิฆาตสองคู่ก็พร้อมใจกันตวัดมามองเขา ‘เสี่ยงเหลือเกินชีวิตกู’ ถ้าไม่ลากพิธานกลับตอนนี้เขาและไอ้เพื่อนเลือดร้อนก็คงไม่วายโดนหมอหมอกยิงไส้แตก แต่ถ้าลากชายหนุ่มกลับแล้วเกิดมันโมโหขึ้นมา ผู้ชายบอบบางร่างน้อยแบบผมก็คงโดนต่อยปากแตกเป็นแน่
“กรุณาพาเพื่อนของคุณกลับไปด้วยนะคะ คงจะไม่ดีนักถ้าฉันแจ้งตำรวจและนักข่าวว่านักธุรกิจอันดับต้นๆ ของเมืองไทยอย่างพวกคุณทั้งคู่บุกรุกบ้านแถมยังข่มขู่คุกคามผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบฉัน ข่าวที่ออกไปมันคงจะไม่ดีนัก แล้วฉลาดๆ แบบพวกคุณก็คงจะคิดต่อกันเองได้ว่ามันคงสะเทือนธุรกิจแล้วยังต้องค่อยตอบคำถามนักข่าวกับสังคมไม่จบไม่สิ้นอีก”
“ไอ้พุกกลับเถอะ วันหลังเดี๋ยวกูพามาใหม่”
ขนของคีรีลุกซู่เมื่อเห็นดวงตาที่คิดว่าโคตรจะหวานแต่บัดนี้กลับดุยิ่งกว่าอะไรมองมาที่เขา
“บ้านหลังนี้ไม่ต้อนรับพวกคุณ ไม่ต้องเสนอหน้ามาให้เห็นอีก นะ!”
“ครับๆ ไอ้พุกกลับเถอะกูขอร้อง”
คีรีลากแขนเพื่อนที่วันนี้ดูจะตัวหนักเป็นพิเศษให้ออกมาพ้นรัศมีของมณีมันตรา ก่อนจะยัดร่างสูงใหญ่เข้าไปในรถแล้วรีบวิ่งไปประจำที่คนขับอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าถ้าพิธานไม่ยอมกลับขึ้นมาเรื่องมันจะบานปลายไปมากกว่านี้
|
| สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
|---|
| ภาพสินค้า |
|---|
|
259 บาท
|