ตะกร้าสินค้าของคุณ |
---|
ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
สินค้าขายดี |
---|
![]() ![]() ![]() |
เฟสบุ๊ค |
---|
ชุดยอดเสน่หาจอมเถื่อน (reprint) / ดากานดา / ใหม่ ทำมือ ส่งฟรี |
---|
![]() |
รายละเอียดสินค้า |
---|
จอมเถื่อนสุดที่รัก
คำโปรย
“เป็นเมียฉันไม่ยาก แค่...รับให้ได้ รุกให้เป็น”
กรณิการ์หน้าร้อนซ่านขึ้นทันที เงยมองหน้าคนพูดแวบหนึ่งก่อนจะก้มหน้างุด หลบสายตาคมนิ่งที่จับจ้องไม่วาง
เขาจะจ้องทำไมนักหนา นี่ถ้าเธอเป็นปลากัด คงท้องเพราะสายตาเขาไปแล้วมั้ง ตาหนวดนี่
“คิดอะไร ทำไมแก้มแดง”
ยังจะถามอีก คนบ้า!
หน้าที่ร้อนจึงยิ่งร้อนวูบวาบ สาวน้อยเผลอตวัดตาค้อน ขณะที่ใจเต้นไม่เป็นส่ำ
โธ่เอ๊ย! คำว่าเมียของเขานี่ มันกินความหมายลึกขนาดไหนนะ ทำไมเธอจะไม่รู้
ฟ้าครามกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะส่ายหน้า สาวใสไร้เดียงสาตรงหน้าเวลานี้ ไร้ซึ่งจริตจกร้านแม้แต่จะปิดบังความคิดของเธอเองได้ นี่เขากำลังคบเด็กสร้างบ้านขนานแท้... เวรจริงไอ้คราม
“ถามทำไมไม่ตอบ” กายสูงใหญ่ขยับเข้ามาใกล้ โน้มตัวลง เท้ามือยันโต๊ะ เท่ากับคร่อมกักร่างบางเอาไว้ตรงกลางระหว่างวงแขน
กรณิการ์ตาโต ผงะถอย หลังกระแทกกับขอบโต๊ะเบาๆ
“ก็... อ้อนไม่รู้จะตอบอะไรนี่คะ”
“หึ คิดมาก คิดลึกล่ะสิถึงหน้าแดงแปร๊ด เด็กน้อยเอ๊ย ฉันหมายถึง เวลามีปัญหา ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องหยุมหยิมอะไร เธอต้องรับมันให้ได้ แล้วก็รู้จักใช้สมองในการแก้ปัญหา นั่นคือการรุกให้เป็น” คนพูดไม่แค่พูด แต่ยังเคาะนิ้วกับหน้าผากมน ไปด้วย
ทั้งน้ำเสียงห้าวขรึม และแววตาติดขบขันนิดๆ นั่น ทำให้สาวน้อยหน้าตึงขึ้น ความร้อนแล่นวาบผ่านดวงหน้าอันเกิดจากความอับอาย เมื่อถูกจับได้ว่า เธอคิดเองเออเองไปไกลขนาดไหน
“ค่ะ อ้อนรู้แล้ว”
“ก็ดี แล้วแบบนี้ล่ะ เธอจะมีวิธีตั้งรับยังไงกรณิการ์”
สิ้นเสียงห้าว ใบหน้ารกแนวเคราก็ยื่นมาใกล้ ลมหายใจอุ่นเป่ารดนวลแก้มใส ให้ใจดวงน้อยหวามไหวกระตุกสั่น
กรณิการ์ผงะอีกครั้ง แล้วต้องส่งเสียงคราง เนื่องจากแผ่นหลังบางกระแทกโต๊ะซ้ำอีก ความเจ็บแปลบที่หลัง ไม่น่าตื่นตกใจเท่าปากได้รูปที่อยู่ชิดใกล้แค่ลมหายใจกั้น
หน้าคมดุเรียบสงบ แววตาขรึมนิ่ง จ้องดวงหน้าตื่นตระหนกของเมียสาว
จอมเถื่อนจำนนสวาท
“หล่อแต่ปากจัญไรก็ไม่น่าเอาไปทำพันธุ์ จะใจแตก แรด ร่านยังไง ฉันก็ไม่ได้ไปเอากับใครบนหัวคุณ มาเดือดร้อนไรด้วย ปล่อย!”
“ไม่เดือดร้อนสักนิด แต่เสียเวลาดูแลมาหลายปี ถ้าจะถอนทุนคืนสักทีหรือหลายๆ ทีจะเป็นไรไป”
*********************
“มันน่าเกลียด เธอมีผัวแล้ว ท่องจำใส่กะลาหัวเอาไว้ด้วย”
“แปลกนะคะ คนเราทุกวันนี้ พวกปากว่าตาขยิบเยอะแยะไปหมด ติโน่นตินี่ วิจารณ์กันอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่ชอบ ไม่ดี น่าเกลียด น่าขยะแขยง แต่ลับหลังก็เก็บกลืนคำพูดของตัวเองได้ไม่ละอายปาก”
“เธอว่าใครตรีนุช”
“ก็ไม่เจาะจงหรอกค่ะ ใครอยากรับก็รับไป ฉันแค่ยกตัวอย่าง”
เสียงหวานตอบ ปากสวยเหยียดยิ้ม แต่แววตาบอกชัดเจนว่า กำลังด่าใคร
เพชรพญาขบกราม หน้าตึง ตาลุกเรือง ไฟโทสะร้อนๆ พวยพุ่งอัดแน่นอยู่ในสมอง นับวัน... เด็กนี่ร้ายกาจขึ้นทุกวันอย่างน่าจับหวด
“ฉันแค่...พูดถึงพวกเกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง ถ้าคุณไม่เข้าใจ ฉันจะยกตัวอย่างชัดๆ นะคะ เช่นว่าผู้หญิงแต่งตัววับๆ แวมๆ กางเกงเอย กระโปรงเอยใส่สั้นเสมอหู แต่คนพูดก็ชอบดูชอบมอง หรือพวกดูหนังดูละครแล้ววิจารณ์ฉากรัก ฉากที่นักแสดงแก้ผ้าจูบกันจริง ก็ว่า ช่างกล้า หน้าไม่อายนั่นนี่ หรือพวกที่ชอบทำตัวยี้ โลกสวยสองมาตรฐาน หนังไทยแก้ผ้านั่นว่าไม่รักษาวัฒนธรรม ทีหนังฝรั่งเห็นกันยันแก้มก้นกลับว่าเป็นศิลปะ เอาใกล้ๆ ตัว ผู้ชายที่ชอบดูถูกผู้หญิงว่าสิ้นคิด แต่ตัวเองมองผู้หญิงเป็นกระดาษชำระ ใช้เสร็จโยนทิ้งเปลี่ยนอันใหม่ บ้างก็ไปเที่ยวอ่างเที่ยวบาร์หาผู้หญิงปรนเปรอ แต่ก็พูดอย่างนั้นอย่างนี้ นั่นก็ไม่ดีนี่ก็รับไม่ได้ คุณว่าคนพวกนี้ควรจัดเข้าประเภทไหนดีคะ”
“พอ!”
“อุ๊ย! ยังยกตัวอย่างไม่หมดเลย คนจำพวกสุดท้าย แหกปากพูดว่าเกลียดว่าขยะแขยงกันแทบตาย แต่ไม่วายกลับมาใช้ปากเลียทั่วตัวยันหัวแม่เท้าคนที่ตัวเองบอกว่าเกลียด คนพวกนี้คุณเพชรว่าควรเรียกว่าตัวอะไรดีคะ”
ถ้าสาวน้อยตั้งใจจะยั่วอีกฝ่ายให้สติหลุด ตรีนุชก็ทำสำเร็จ เพราะตอนนี้ความอดกลั้นของเพชรพญาขาดผึง มือหนาตวัดรวบกระชากร่างเล็กลอยลิ่วปลิวเข้าปะทะอกเต็มแรง
“ว้าย! คุณเพชร!”
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน เวลาโดนเลียจนดิ้นพราดๆ ร่ำร้องวอนขอแล้วขออีก ไอ้คนขอมันรู้สึกยังไง ถูกใจ สาสมใจ หรือเสียวจนทนไม่ไหว”
วิมานสวาทจอมเถื่อน
“ผัวทั้งคนนะแม่คู้ณ ช่วยให้ความสำคัญกันมั่ง” คนหน้าไม่อายโวยวายลั่นบ้าน ชนิดไม่คิดถึงหน้าสวยๆ แสนบอบบางของสาวน้อย ป่านนี้คนทั้งไร่คงได้ยินเสียงแหกปากของเขาหมดแล้ว
พุดแก้วกัดปาก ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด ตบมือข้างเดียวดังที่ไหน
“รึเธอยึดสุภาษิตสมัยใหม่ มีเงินท่วมหัวไม่มีผัวยังได้ คิดงี้ใช่มั้ย เวลาเห็นผู้หญิงพวกนั้นมาเกาะแกะฉัน ถึงได้ไม่สนใจ” คนโวยวายพาลซ้ำ หน้าบูดหน้าบึ้ง ด้วยความฉุนเฉียว คิดดู อุตส่าห์จะทำให้หึง ให้หวง ให้ห่วง แบบผัวชั้นใครอย่าแตะ แต่แม่เจ้าประคุณมองเฉย เดินหนี แถมยังสนับสนุนให้เขาไปกับคนอื่นอีก มันน่าโวยวายไหม
“นี่ผัวนะ ผู้ชายคนเดียวที่เธอต้องสนใจ จับให้มั่นคั้นให้ตาย ไม่รู้รึไง”
คราวนี้คนเก็บปากชักทนไม่ไหว ตาแก่ขี้โวยวาย สำคัญตัวเองมากไปแล้ว พุดแก้วตวัดสายตาที่เปลี่ยนจากความเจิดจ้า เป็นประกายพราวระยิบ ยิ้มขบขำ เสมือนหนึ่งฟัง เด็กขี้โวยวายเล่าเรื่องตลก
“ผิดค่ะ ทุกวันนี้ใครเค้าจับผู้ชาย เค้าฮิตจับโปเกมอนกัน ตามโลกไม่ทันเหรอคะคุณเข้ม”
เจ้าหัวใจจอมเถื่อน
“เราต้องคุยกัน...”
“ค... คุยก็ ต่างคนต่างนั่งก็ได้มั้งคะ” เรียวนิ้วที่ซุกแทรกเข้าไปคลึงเคล้าเรือนผมและหนังศีรษะทำให้รู้สึกใจสั่น ขนลุกเกรียวทั่วกายพร้อมกันนั้นก็เกิดความรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก
เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ แม้สีหน้ายังนิ่งเรียบ
“ผัวเมีย... ก็ต้องนั่งแบบนี้”
“มะ...แหม ถ้าเมียใครอ้วนสักร้อยกิโล จะนั่งแบบนี้ได้ไหม”
“ต่อให้ขวัญอ้วนร้อยโล ก็ต้องนั่งบนตักเฮีย แต่มั่นใจเถอะ...” เสียงห้าวทุ้มพร่าลง ตาคมทอประกายระยับ “เฮียจะพาขวัญออกกำลังจนไม่มีวันอ้วนแบบนั้นแน่”
“เฮีย!”
เธอคิดไปเองหรือเปล่านะ สายตาเขามันวิบวับชอบกล แถมรอยยิ้มก็ดูเจ้าเล่ห์ แล้วทำไมต้องทำเสียงชวนคิดลึกด้วยไม่รู้
ธราขำเบาๆ อย่างชอบใจ พวงแก้มใสสุกปลั่งทันตาน่าจูบ แต่เขามีเรื่องต้องพูดคุยกันเสียก่อน
“คิดไปไหน แค่ออกกำลังทำงานในไร่ตากแดดทั้งวันให้ไขมันละลาย ดีไหม...”
|
สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
---|