ชม้อยชม้ายชายตาน่า..

'แหม.. เห็นชะนีเด็กไม่ได้เลยนะ อีตาลุงเอ๊ย!' กนกวิภามองผู้ชายตรงหน้า ซึ่งยามนี้ดวงตาคมปนหวานของเขากำลังเต้นระริกระรี้เหมือนปลากระดี่ได้น้ำ เห็นแล้วมันอยากจะควักออกมาเหลือเกิ๊น

"สวัสดีค่ะ"

ตามมารยาท เธอต้องยกมือไหว้ผู้สูงวัย

"สวัสดีครับ ดีใจจังที่น้องกล้วยยอมมาช่วยงานที่คลินิกของ 'เรา' "

จ้าา (เสียงสูงและลากเสียงยาวๆ) เน้นคำว่า 'เรา' พร้อมด้วยเสียงสอง กนกวิภาแอบกลอกตาไปมาประมาณสองล้านรอบ เพราะรู้สึกทนไม่ไหวกับนิสัยเจ้าชู้และขี้อ่อยเหลือคณาของผู้ชายที่ชื่อว่า 'ขุนเขา'

"ค่ะ คุณหมอมีงานอะไรให้หนูทำ บอกได้เลยนะคะ"

"อืม.. เผอิญว่าพึ่งเริ่มทำน่ะ พวกเฟอร์นิเจอร์และของตกแต่ง พี่ยังไม่ได้ซื้อเลย อีกอย่างนะ เลือกไม่เป็น เพราะพี่กับไอ้ภาคย์ก็เป็นผู้ชายทั้งคู่ คงต้องพึ่งหนูแล้วล่ะค่ะ เสาร์อาทิตย์นี้หนูว่างไหมคะ พี่จะชวนไปเลือกเฟอร์นิเจอร์"

คำพูดคำจาของผู้ชายวัยสามสิบสี่ เล่นเอาชะนีน้อยปวดเศียรเวียนเกล้า เอากับเขาสิ! เกิดมาก็มีแต่คนรุ่นราวคราวเดียวกันมาจีบ แต่ตอนนี้เธอกำลังโดนลุงหมอวัยสามสิบสี่ 'เตาะ' แบบไม่มียั้ง ไม่รู้ว่าเขาเอาจริงเอาจัง หรือแค่หมาหยอกไก่ แต่บอกได้เลยว่า..

แกไม่ได้แอ้มฉันหรอก อิตาลุง!

"ว่างค่ะ แล้ววันนี้คุณหมอมีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ เพราะเวลางานของหนูที่ตกลงกับพี่ภาคย์ไว้คือหกชั่วโมงต่อวัน "

"พี่ยังคิดไม่ออก หนูนั่งเล่นที่คลินิกก็ได้นะ กินขนมไหม เดี๋ยวพี่เลี้ยง ข้างๆ คลินิกมีร้านไอศกรีมด้วย เด็กๆ น่าจะชอบ"

"ขอบคุณค่ะ แต่หนูไม่ชอบกินไอศกรีม แล้วอีกอย่าง.. หนูเกรงใจคุณหมอ เราไม่ได้รู้จักสนิทสนมกัน แถมหนูยังอยู่ในสถานะลูกจ้าง ไปนั่งกินไอศกรีมกับเจ้านายคงไม่เหมาะล่ะมั้งคะ"

รอยยิ้มกว้างของคนที่มั่นใจในเสน่ห์อันเหลือล้นจนสาวๆ หลง ค่อยๆ หุบลง จนบัดนี้เหลือเพียงหน้าเจื่อนๆ จนเกือบซีด นายแพทย์หนุ่มผู้ช่ำชองเรื่องจีบสาว ไม่ว่าใครก็ตามที่เขาหว่านเสน่ห์ใส่ มีต้องหลงใหลและหวั่นไหวกับความหล่อที่แฝงไปด้วยความร้ายของผู้ชายที่ชื่อขุนเขา แต่ทำไมเล่า หญ้าอ่อนที่พึ่งเคยลองของและกะจะแทะเล็มเล่นๆ ถึงได้ตอกหน้ากลับมาซะจนเขาเกือบจะหงายหลังเช่นนี้ นี่ผู้ชายอายุสามสิบสี่ จะยอมให้ชะนีตัวน้อยมาลบเหลี่ยมง่ายๆ อย่างงั้นเหรอ..

ไม่มีทางซะหรอก!

"เราไม่ใช่คนอื่นคนไกล พี่กับไอ้ภาคย์ก็เพื่อนสนิทกัน"

"คุณหมอสนิทกับพี่ชายหนู ไม่ได้สนิทกับหนูนี่คะ อีกอย่าง.. เราอายุห่างกันตั้งหนึ่งรอบ เอ๊ะ! คุณหมออายุสามสิบสี่ ส่วนหนูอายุยี่สิบเอ็ด ห่างกันกี่ปีน้า.. หนึ่ง สอง.. โอ๊ะโอ สิบสามปี มากกว่ารอบเสียอีก"

ดอกแรกผ่านไป ยังไม่ทันหายเจ็บช้ำ ดอกสองก็ตามมาย้ำติดๆ แม้ว่าใบหน้าของชายหนุ่มจะยิ้ม แต่ทว่าข้างในมันเจ็บจี๊ดๆ เพราะโดนสาวน้อยที่ตนถูกตาต้องใจ พูดด่าอ้อมๆว่า.. แก่! "ครับ งั้นเชิญหนูตามสบายเลยนะ ยังไม่มีอะไรให้ทำหรอก รอซื้อเฟอร์นิเจอร์เข้ามาตกแต่งร้านแค่นั้นแหละ"

ทันทีที่พูดจบ คุณหมอหนุ่มก็หยิบเสื้อกล้ามและกางเกงกีฬาที่วางพาดอยู่บนเก้าอี้ ก่อนจะก้าวขาดุ่มๆ เปิดประตูเดินออกไปนอกคลินิก กนกวิภามองจากข้างหลังก็รู้ว่า เขาคงจะไม่พอใจเจ้าหล่อนอยู่เป็นแน่ เพราะสีหน้าและแววตาที่เจอตอนแรก กับเมื่อครู่ มันต่างกันราวฟ้ากับเหว

"รู้สึกผิดจัง แกล้งคนแก่ จะตกนรกไหมวะ ฮาๆ"

กนกวิภายกมือขึ้นมาป้องปากหัวเราะอย่างแสนใจสุขใจและสะใจ

"ผู้ชายเจ้าชู้ ชาตินี้หรือชาติไหน กนกวิภาคนนี้จะไม่ย่างกายเข้าไปใกล้เด็ดขาด! "

---

ป้ายกำกับ : ผู้ชายขี้อ่อยกับชะนีน้อยใจบาง มนต์จันทร์

150 บาท

---