ตะกร้าสินค้าของคุณ |
---|
ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
สินค้าขายดี |
---|
คุณหมอที่รัก (ฉบับทำมือ) / diary /
329 บาท
เจ้าหญิงเม็ดทราย (LOVE) / อัญชรีย์ 279 239 บาท รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ/พราวนภา 339 บาท |
เฟสบุ๊ค |
---|
Sweet Love รวมเรื่องรักรสหวาน /พุดพิชญา(ภรปภัช) /ใหม่ ทำมือ ส่งฟรี |
---|
|
รายละเอียดสินค้า |
---|
โปรย Black & White แล้วเราก็ได้รักกัน
“จะไปไหน” น้ำเสียงที่เคยดุดันบัดนี้เอ่ยถามเธอด้วยความนุ่มนวลชวนขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
“เอ่อ...ไวท์จะไป...ไปชงกาแฟให้คุณแบล็คไงคะ” เธอหาคำตอบที่คิดว่าน่าจะดีที่สุดในตอนนี้
“ยังไม่ต้องชงมาหรอก ตอนนี้ผมแข็งพอแล้ว”
“คะ?” เธอเงยหน้ามองเขาอย่างสงสัย อะไรกันที่ว่า ‘แข็ง’
ท่านประธานหนุ่มยิ้มกริ่มไม่คิดจะทำให้เธอคลายสงสัยด้วยคำพูดใด แต่มือใหญ่กลับคว้ามือบางเอาไว้แล้วรั้งร่างเล็กให้เข้ามาแนบชิดกายแกร่ง ให้เธอรับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังตื่นตัวอย่างถึงที่สุด
“ทีนี้รู้แล้วสินะว่าผมหมายถึงอะไร”
*****************************************************************
โปรย หวานรักนายเย็นชา
"หมอขา..." เสียงหวานลากยาวอย่างออดอ้อน
"ครับ" คำตอบรับสั้น ๆ ที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดีพร้อมกับใบหน้าเรียบเฉยแต่ก็มีเสน่ห์ชวนมองอย่างประหลาด
"มะนาวปวดหัว ตัวร้อน เจ็บคอแล้วก็...เหมือนจะปอดบวมด้วยสิคะ" เธอว่าพลางทำใจกล้าจะแกล้งถอดกระดุมเสื้อของตัวเองเพื่อลองยั่วเขาดูอีกสักครั้ง
"ถ้าอย่างนั้นหมอจะจองห้องผ่าตัดให้นะครับ" คำพูดเรียบ ๆ นั้นทำให้มือบางสะดุดกึก ก่อนจะเงยหน้ามองเขาอย่างช้า ๆ
"เอ่อ...ทะ...ทำไมต้องผ่าด้วยล่ะคะ แค่เป็นไข้หวัดนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเอง" เด็กสาวยิ้มเจื่อนวางมือลงกุมกันไว้บนหน้าตักแทบจะทันที
"นั่นสิครับ แค่ไข้หวัดนิดหน่อยเท่านั้น แต่คุณมาหาหมอได้ทุกวัน วันละสามเวลา หมอเลยคิดว่าบางที...คงต้องผ่าร่างกายคนไข้ให้รู้ไปเลยว่าเป็นโรคอะไรกันแน่ จะได้รักษาได้ทันท่วงที มาครับ เริ่มจากการวางยาสลบก่อนเลย เดี๋ยวหมอให้วิสัญญีแพทย์มาจัดการให้"
"ว้าย! ไม่ค่ะ มะนาวไม่ผ่า มะนาวหายดีแล้วค่ะ ไม่เจ็บไม่ปวดอะไรเลย ลาก่อนค่ะหมอ" เด็กสาวรีบคว้ากระเป๋าสะพายและตั้งท่าจะวิ่งออกจากห้องตรวจ
แต่ทว่า...มือเขาไวกว่าที่เธอคิดเอาไว้มากนัก
*******************************************************************************
โปรย ภาพนี้มีรัก
“ยังไม่กลับอีกเหรอ” เสียงทุ้มดังมาจากด้านหลังทำให้ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย
“เอ่อ...ยังค่ะ หนูรอให้ฝนหยุดก่อน วันนี้ไม่ได้เอาร่มมาด้วย”
นักศึกษาสาวยิ้มเจื่อนดวงตากลมโตมองสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาราวกับต้องการกักขังเธอเอาไว้กับผู้ชายที่ทำให้ใจสั่นมาตลอดสองปี
“ตามมาสิ เดี๋ยวผมไปส่ง อ้อ แล้วอย่าคิดว่ามันเป็นการรบกวนในเมื่อเราพักที่เดียวกันอยู่แล้ว”
“อาจารย์รู้ได้ยังไงคะว่าหนูพักที่ไหน”
เธอเอียงคอมองเขาอย่างสงสัยแต่ร่างใหญ่เดินนำไปยังลานจอดรถที่อยู่ใกล้ ๆ ก่อนแล้ว จึงจำเป็นต้องรีบเดินตามไป
เขาไม่ตอบคำถามนั้นแต่กลับแอบยิ้มอย่างอารมณ์ดี ยิ้มที่คนข้างหลังคงจะไม่มีวันได้เห็น เฉพาะในตอนนี้...
|
สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
---|