“คุยกันก่อนสิ”

ร่างบางที่เดินออกจากห้องน้ำพลันหยุดชะงัก มนสิชาเงยหน้ามองเจ้าของร่างสูงตรงหน้า เรือนกายท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า ทำให้หญิงสาวคิดถึงเรื่องราวที่พึ่งเกิดขึ้น เจ้าหล่อนรีบละสายตาหันไปมองทางอื่น ด้วยว่าไม่อยากให้ความทรงจำเก่าๆรื้อฟื้นขึ้นมาอีก

“ค่ะ”

“ทำไมฉันไม่เห็นเธอเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย

คิ้วโก่งดั่งคันศรโค้งขึ้นเล็กน้อย มนสิชาไม่เข้าใจว่าทำไมตนเองต้องเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย

“คะ?”

“ก็เสื้อผ้าที่เธอจะใส่ไง หรือว่ามาอยู่กับฉันแล้วเธอจะไม่ใส่อะไรเลย”

สายตาวาววับของดนย์ที่มองมายังเธอ ทำให้หญิงสาวรู้สึกร้อนผ่าวที่พวงแก้มด้วยเพราะเอียงอายผสมเจือปนกับความกรุ่นโกรธ

“อ้าว! ทำไมฉันต้องมาอยู่กับคุณ ก็ในเมื่อ เมื่อกี้เรา..”

“ฉันจ่ายให้พวกเธอสองคนแม่ลูกไปตั้งห้าแสน จะให้ฉันนอนกับเธอแค่ครั้งเดียว มันไม่เอาเปรียบผู้บริโภคเกินไปหน่อยเหรอแม่สาวน้อย”

มนสิชาเจ็บจี๊ดเมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น เขาพูดราวกับว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัวยังไงยังงั้น

“ห้าแสนถ้าคุณจะใช้บริการฉันไปตลอด มันก็จะไม่เกินไปเหมือนกันเหรอคะ”

“สองปี เวลางานของเธอคือสองปี เมื่อครบระยะเวลางานแล้วเธอก็จะเป็นอิสระ แต่ในระหว่างที่เธอทำหน้าที่เป็น ‘นางบำเรอ’ ของฉัน เธอห้ามมีเด็กเด็ดขาด เข้าใจไหม”

“ได้ค่ะ! แต่ฉันคงจะอยู่เป็นนางบำเรอให้คุณตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ได้หรอกนะ ฉันให้คุณได้แค่ตอนกลางคืน แล้วอีกอย่างเวลาทำงานต้องไม่เกินแปดชั่วโมงตามกฎหมายแรงงาน และต้องมีวันหยุดให้ฉันอาทิตย์ละหนึ่งวันด้วย”

ดนย์มองผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า ‘นางบำเรอ’ ซึ่งกำลังพูดถึงเวลาทำงานของเจ้าหล่อนกับเขา แล้วแม่ตัวดียังมาอ้างกฎหมายแรงงานอีก แถมมีขอวันหยุดอาทิตย์ละหนึ่งวันซะด้วย เอากับเขาสิ!

“ให้ฉันร่างสัญญาขึ้นมาให้เธอเซ็นต์ด้วยไหมล่ะ” ดนย์พูดประชดเจ้าหล่อนอย่างหมั่นไส้

“ถ้าได้ ก็จะเป็นพระคุณมากๆ เลยค่ะ”

มนสิชาตอบกลับมาด้วยใบหน้าและแววตาเรียบเฉย บ่งบอกว่าเธอต้องการเช่นนั้นจริงๆ ให้ตายสิ! เขาต้องมาร่างสัญญาจ้างนางบำเรอจริงๆ หรือนี่

---

ป้ายกำกับ : ไฟปรารถนา พร่าผลาญหัวใจ มนต์จันทร์

279 บาท

---

สินค้าหมดชั่วคราว