กองทัพนึกสนุกจึงคิดเกมขึ้นมาเล่น กฎมีอยู่ว่า...มีไฟอยู่สองดวง ถ้าไฟสาดส่องไปที่ใครก็ให้คนในดวงไฟสองดวงนั้นจูบกันนานหนึ่งนาที แสงไฟสาดส่องไปทั่วห้องและมีเสียงเพลงคลอเบาๆ เสียงกรี๊ดของสาวๆ ดังขึ้นเป็นระยะ ทว่าดวงไฟไม่ได้หยุดอยู่ที่ใคร แวบหนึ่งหยาดน้ำค้างรู้สึกเหมือนว่าแสงไฟวาบผ่านศีรษะของเธอไป ทว่ามันก็กลับมาหยุดที่เธอ ไฟอีกดวงก็ไปหยุดที่ปวริศนักธุรกิจหนุ่มผู้เป็นทายาทอสังหาริมทรัพย์ที่เพิ่งจูบกับนางแบบสาวสวยไปเมื่อครู่ ชายหนุ่มแบดบอยที่เพื่อนเล็งไว้ตั้งนาน แต่หยาดน้ำค้างกลับมองว่าเขาไม่มีเสน่ห์เลยสักนิด กินเหล้าเก่ง สูบบุหรี่จัด แถมยังมีผู้หญิงคลอเคลียอีกตั้งหลายคน หยาดน้ำค้างกำลังตะลึง! เธอนึกว่าเกมนี้เล่นกันเฉพาะแขก เธอเป็นแค่เด็กเสิร์ฟเท่านั้น เธอไม่ต้องการจะเล่นเกมนี้และเธอกำลังจะประท้วง ทว่าไม่ทันการณ์ มือใหญ่สองข้างประคองที่แก้ม เธอเห็นดวงตาคู่นั้นชัดเจน ริมฝีปากหยักกระตุกขึ้นสิบองศาก่อนจะประกบลงมา จุ๊บ!!! จูบในเกมนั้นได้ดึงเธอเข้ามาอยู่ในโลกใบเดียวกับเขา เธอ เด็กสาวที่เกิดมาจากครอบครัวหาเช้ากินค่ำ ประหยัดจนแทบขาดใจ ชีวิตก็ยังวนเวียนอยู่กับปัญหาความจน เขา ชายหนุ่มที่เกิดมาบนกองเงินกองทองและไม่เข้าใจวิถีของคนหาเช้ากินค่ำ แต่เขาไม่เคยรังเกียจเธอและยอมทำทุกอย่างเพื่อดึงเธอเข้ามาอยู่ในโลกใบเดียวกับเขา แล้ววันหนึ่งเธอก็นึกขอบคุณแสงไฟในเกมของคืนนั้นที่ทำให้เธอได้เข้ามาอยู่ในโลกใบนี้ มันไม่ได้เป็นสีเทาหรือว่าสีดำอย่างที่เธอรู้สึกกลัว
|