| ตะกร้าสินค้าของคุณ |
|---|
| ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
| สินค้าขายดี |
|---|
คุณหนูใหญ่ตระกูลจางแต่งงาน(แล้ว) /
400
320 บาท
อาณัตินางฟ้า (ชุดนางฟ้าเทรเวน) / มิ
350 บาท
กล่องไปรษณีย์สีแดง+ไข่ย้อย ดากานดา(
620
620 บาท
|
| เฟสบุ๊ค |
|---|
| เสี่ยงรักคุณหมอ+ตอนพิเศษ / Diary / ใหม่ ทำมือ ส่งฟรี |
|---|
|
| รายละเอียดสินค้า |
|---|
|
หมอเกรียน หมอหล่อมาก หมอออร่า หมอไม่เหมือนใคร แล้วหมอก็รักยัยตัวยุ่ง (ไปได้) แบบไม่รู้ตัว “เอาโทรศัพท์มาให้เค้าลบรูปเดี๋ยวนี้เลย” “ก็บอกว่ายังไม่อยากให้ไง นี่หยุดดิ้นได้แล้ว เห็นไหมก้อนหิน นี่เธออยากหัวโขกตายหรือไง” นอกจากไม่ทำตาม คนขี้แกล้งยังทำตรงกันข้าม จากเมื่อกี้แค่ยกขึ้นหนี ตอนนี้เขาเอาโทรศัพท์ยัดลงกระเป๋ากางเกง โดยไม่แคร์ว่าพอเธอเอามือล้วงตามเข้าไป นอกจากโทรศัพท์แล้วจะ ‘จับ’ อะไรอีกบ้าง “อ้าว แล้วนี่ เฮ้ย !! เธอจะทำอะไรยัยหื่นศรี เฮ้ย หยุด หยุด หยุด พอก่อน พี่บอกให้หยุด!! ” ความชุลมุนวุ่นวายคือสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ทั้งที่พยายามดึงมือออก แต่ไม่รู้นัวไปเนียมาอีท่าไหน กระเป๋ากางเกงที่ตอนแรกสอดมือเข้าไปง่ายๆ ตอนนี้ถึงเอาออกไม่ง่ายอย่างที่คิด กรี๊ด เฟญารินกรีดร้อง เมื่อทั้งตัวล้มลงไปกับเขา แล้วมือในกระเป๋าดันไปเฉียดเข้ากับ… หนอนน้อย ไม่ใช่สิ แค่เฉียดยังรู้สึกได้ว่านี่มัน ‘อนาคอนด้า’ ชัดๆ “เลิกแหกปากได้แล้ว พี่ต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายโวยวายไม่ใช่เธอ จะโวยวายให้คนอื่นเขามาดูหรือไงว่าเธอทำอะไรกับพี่เอาไว้บ้าง” “ใครว่า ตัวเองนั่นล่ะมาหาเรื่องเขาก่อน เขาไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” “ไม่ทำได้ยังไง นี่ไงหลักฐาน มือเธอกำลังยุ่มย่ามอยู่กับน้องชายของพี่” ภัทรดนัยว่าพลางปรายตาลงให้คนตัวเล็กมองตาม “แล้วยังนี่อีก” ผู้เสียหายถลึงสายตาไปทางตัวเธอที่ล้มทับอยู่บนตัวเขาทั้งตัว “หื่นนะเรา ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก” ถึงปากไม่บอกแต่สายตาเขากำลังบอกว่าคิดอะไร “ไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย นี่ดูหนังโป๊บ่อยหรือไง ถึงคิดได้แต่เรื่องแบบนี้” “พี่ไม่ถนัดดู แต่ถนัดทำเลยมากกว่า ว่าแต่เธอเถอะ เป็นเด็กเป็นเล็กแอบไปดูหนังแบบนี้กับเขาได้ยังไง เสียเด็กหมด” “จะบ้าเหรอ เขาไม่ได้ดูสักหน่อย” “เอ้าๆ พอแล้ว ไม่ต้องทุบแล้ว เอามือออกไปสักที ซาดิสม์มากๆ เดี๋ยวน้องชายพี่พยศขึ้นมาแล้วมันจะยุ่ง” ได้ผล คำพูดกลั้วหัวเราะชวนสยิวไปถึงตับไตไส้พุงที่ได้ยิน มือเล็กรีบขยับออกจากกระเป๋ากางเกงของคนตัวโตทันใด โชคดีที่พอเขาขยับตัวนิดหน่อย เธอก็สามารถดึงมือออกได้ง่ายๆ แล้วอย่างนี้ทำไมไม่ขยับซะตั้งแต่ตอนแรก !! “ยังจะเอาอีกไหมโทรศัพท์” “เอา แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ซ่อนได้ซ่อนไป แต่อย่าให้ถึงมือเขานะ รับรอง…” เฟญารินส่งสายตาประกาศศึกบอกออกไปอย่างหมายมาด แต่คนถูกขู่กลับหรี่ตามองมาอย่างท้าทาย แถมยังหัวเราะต่ำในลำคอ ไม่มีใครยอมใคร จนเสียงเรียกอย่างร้อนรนดังมาจากตัวอาคารเรียน ทำให้ภัทรดนัยเป็นฝ่ายต้องละสายตาเงยหน้าขึ้นไปมอง “หมอคะ หมอคะ ช่วยขึ้นมาข้างบนหน่อยค่ะ” “มีอะไรเหรอครับครู” ชายหนุ่มตะโกนถามเมื่อเห็นคนบนนั้นกำลังวิ่งลงมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก ประโยคของครูส้ม อย่าว่าแต่เขา เธอเองก็ตกใจเช่นกัน เฟญารินมองตามคนตัวโตกว่ารีบวิ่งนำหน้าไปดูอาการเด็กก่อน แล้วตะโกนบอกให้เธอหยิบล่วมปฐมพยาบาลที่อยู่ท้ายรถวิ่งตามขึ้นมา ระยะทางเกือบกิโลเมตรไม่ได้ทำให้รู้สึกเหนื่อยสำหรับผู้ชายแข็งแรงและออกกำลังกายเป็นประจำอย่างเขา แต่ในช่วงระยะวิกฤติ เวลาไม่ถึงห้านาทีก็ดูเหมือนยาวนานเกินไป เฟญารินมาถึงตอนคุณหมอกำลังทำอะไรกับเด็กสักอย่าง มือเขาจับที่คอเด็ก จะกดจับเส้นหรือรักษาอย่างไรเธอก็ไม่แน่ใจ แต่ไม่นานหลังจากนั้นเด็กหญิงในสภาพตาค้างร่างชักกระตุกก็ค่อยๆ กลับมาสงบเป็นปกติและหลับไปในเวลาต่อมา หญิงสาวลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ผีเข้าตามนิยามที่ชาวบ้านว่าความจริงมันเป็นอย่างนี้เองน่ะหรือ เธอขยับตัวไปนั่งข้างๆ ภัทรดนัยที่กำลังฉีดยาลดไข้ให้คนป่วย ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าวันนี้ไม่มีเขา ถ้าที่นี่ไม่มีหมอ แล้วชะตากรรมของเด็กคนนี้จะเป็นอย่างไร |
| สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
|---|
| ภาพสินค้า |
|---|
|
399 บาท
|