หาก อรอินทร์ เปรียบราวกับโลกที่สว่างไสว วินน์ ก็ไม่ต่างอะไรกับโลกที่ขมุกขมัว ** “พี่วินน์ รักอิ้งค์ไหมคะ” เสียงใสเอ่ยถามอย่างอยากรู้ ก่อนเจ้าของมือใหญ่ที่กำลังยุ่งวุ่นวายอยู่กับการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอจะครางรับงึมงำ “อืม” “อืม อะไรคะ” หญิงสาวประคองใบหน้าคมสันให้แหงนเงยขึ้นสบตา แล้วถามเสียงหนักแน่น “รักหรือไม่รัก” วินน์ไม่ได้ตอบแต่ผลักเสื้อเชิ้ตฮาวายเนื้อนิ่มให้หลุดพ้นจากร่างเพรียวบาง ก่อนเคลื่อนเรียวนิ้วแข็งแรงเข้าเกาะเกี่ยวตะขอชั้นในลูกไม้ด้านหน้า “อย่าเพิ่งถามอะไรเลย” เขากดสายตาลงต่ำ แล้วเอ่ยว่าเสียงดุ “ครางชื่อพี่ก่อน” “อ๊ะ พี่วินน์”
|