สำหรับม่ายสาวพรหมจรรย์อย่าง ‘จ้าวเยว่ถิง’ แล้ว

คติพจน์ที่ยึดถือยิ่งชีพก็คือ ‘มีคุณต้องทดแทน มีแค้นต้องชำระ’

นางในฐานะของฮูหยินตระกูลฮุ่ย

จึงสู้ดูแลกิจการโรงเตี๊ยมของสามีชราผู้ล่วงลับอย่างสุดความสามารถ

เพื่อตอบแทนบุญคุณที่เขายื่นมือมาช่วยเหลือนางจากความอัปยศของชีวิต

แต่เมื่อชื่อเสียงอันดีงามในฐานะสตรี

กลับถูกคนต่ำช้า ‘หยางซือโฉว’ ทำให้มัวหมอง

โดยปล่อยข่าวลือว่านางเป็นหญิงแพศยา คบชู้สู่ชาย

ทั้งยังเปลี่ยนโรงเตี๊ยมของสามีให้กลายเป็นหอคณิกาที่ผู้คนล้วนดูแคลนและเหยียดหยาม

ด้วยความแค้นจนแทบกระอักเลือด

ทำให้นางตัดสินใจที่จะ ‘จัดการ’ กับคนชั่วผู้นั้นให้รู้สำนึก

ทว่าเหตุการณ์ทุกอย่างกลับตาลปัตร

เมื่อนางกลับตื่นขึ้นมาในสภาพเปลือยเปล่า บนเตียงนอนของศัตรูคู่อาฆาต

แทนที่จะฆ่าให้ตาย นี่กลายเป็นนางปลุกปล้ำเขาแทนหรอกหรือ!!

เห็นทีว่าแผนการล้างแค้นครั้งนี้ จำจะต้องเปลี่ยนวิธีใหม่เสียแล้ว

“ข้าบอกให้ปล่อย!” เสียงดังขึ้นมาเล็กน้อย

หยางซือโฉวลอยหน้าลอยตา “ข้าไม่ปล่อย เจ้าจะทำไม”

“ข้าเตือนท่านแล้วนะ” จ้าวเยว่ถิงกล่าวอย่างหงุดหงิด

“หากข้าไม่ฟัง เจ้าจะทำอันใดข้าเช่นนั้นหรือ?”

ข้าก็จะปล้ำท่านน่ะสิ!

ไม่ได้ตอบคำถามด้วยซ้ำ แค่คิดในใจก็ลงมือทำเลย