เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง!

สำนวนนี้ใช่ได้กับ หลี่เฟย เพราะเขานั้นเกลียดพวกจีระสกุลเข้าไส้ เพียงแค่ได้ยินชื่อก็แทบอยาก

เบือนหน้าหนี แต่ วรนิษธ์ ลูกสาวคนล็กของบ้านนั้นกลับเป็นข้อยกเว้นของทุกอย่าง

ปากก็บอกว่าเกลียด แต่ก็ยัดเยียดตัวเองให้เธอทุกทาง จังหวะที่เขาเห็นรอกำลังมึนเมาอยู่ในผับ หล

เฟยก็สบโอกาสคิดจะเอาคืนสนุกๆ

แต่พอได้มีค่ำคืนกับเธอ เขาก็เปลี่ยนจากศัตรูเป็นทาสรักเพียงชั่วข้ามคืน!

หลี่เฟย : ก่อนกลับพี่บอกว่าไงครับ? ให้นีลโทร.มาบอกว่าถึงหรือยังไม่ใช่หรือ ทำไมถึงไม่ทำตาม

หลี่เฟย : อย่าทำให้พี่หงุดหงิดนะครับ เบอร์พ่อกับพี่ชายนีลพี่ก็รู้จักหมดนะ

ข้อความถูกเปิดอ่านอย่างรวดเร็วเมื่อเขายกพ่อกับพี่ชายของเธอขึ้นมาขู่

วรนิษฐ : ยังไม่ตาย สบายดี ไม่ต้องมายุ่ง!

หลี่เฟย : ดื้อมากระวังจะไม่ได้นอน

วรนิษฐ : บ้ากาม ป่วยทางจิตหรือไง ไปหาหมอสิ ไไ!

หลี่เฟย : หมอก็ช่วยไม่ได้ครับ...แต่นีลช่วยพี่ได้นะ แบบเมื่อคืนพี่ชอบมาก

วรนิษฐ : ไอ้บ้า! ไปตายซะ

หลี่เฟย : ตายคาอกเธอ

วรนิษฐ : - ส่งสติกเกอร์โกรธ -

"หึๆ"