มันทำร้ายเราได้แค่นี้แหละ

ข้าพเจ้าพบ “เด็กปีศาจ” ภรณ์ทิพย์ มั่นคง ในค่ำหนึ่งกลางเดือนสิงหาคม 2557 ที่หน้าห้องขัง สน.ชนะสงคราม เราไม่เคยรู้จักกันแม้ข้าพเจ้าจะเคยเห็นเธอบ้างตามเวทีละคร ที่เธอบุกเบิกไว้อย่างน่าทึ่งบนท้องถนนกลางหมู่ประชาชน ค่ำวันนั้น ในฐานะ “ผู้ใหญ่” เพียงคนเดียว ณ ที่นั้นในสายตาเพื่อนๆ ของเธอที่ออกันอยู่หน้ากรงขัง ข้าพเจ้าถูกขอร้องให้ช่วยพูดปลอบน้ำตาที่ไหลอยู่เป็นสาย แต่ข้าพเจ้าจะพูดอะไรได้ในภาวะอันน่าละอายและอยุติธรรมนั้น ที่ข้าพเจ้าเป็นหนึ่งใน “ผู้รอด” หลังรัฐประหาร 22 พฤษภาคม 2557 แต่เธอไม่ใช่ ข้าพเจ้าแข็งใจบอกเธอว่า ขอให้ทําใจนึกเสียว่ากําลังเข้าสู่พื้นที่โรงละครแห่งใหม่ ขอให้แปรมันเป็นวัตถุดิบ ขอให้สู้ทนเขียนไว้ ข้าพเจ้าสัญญาจะรอตีพิมพ์ เธอรักษาสัญญา และข้าพเจ้าก็เช่นกัน แต่บันทึกเล่มนี้ยังเป็นมากกว่านั้น มันคือการพิสูจน์ว่าคนที่เชื่อมั่นและลงแรงตลอดมา ในการสร้างแสงสว่าง จะไม่มีทางยอมเป็นแค่ "เหยื่อ" แม้เมื่อตกอยู่ในความมืด

ไอดา