ไม่รู้บุพเพหรือผีผลัก จู่ๆ  หยกมณี  ต้องมาอยู่ท่ามกลางเหตุการณ์ผู้ชายกำลังโดนข่มขืน การจะตกเป็นสามีใครสักคนมันต้องเต็มใจสิ แบบนี้มันไม่ถูกต้อง!
เอาวะ...ความฝันที่จะเป็นเชฟขนมหวานต้องพับไว้ก่อน แล้วกระโจนเข้าช่วยผู้ชายกำลังถูกจับทำหลัวโดยไว แต่สุดท้ายก็กลายเป็นจุดไต้ตำตอ แถมตอใหญ่เสียด้วยเมื่อ  คณิน คือเจ้าของโรงแรมดังที่เธอใฝ่ฝันอยากเข้าไปเป็นเชฟ!
อาจจะเป็นเพราะบุญคุณที่เธอทำให้เขาไม่ถูกชะนีงาบหรืออย่างไร ตำแหน่งเชฟเลยหล่นใส่โครมเบ้อเร่อ พร้อมศัตรูและสายตามากมายที่จ้องกล่าวหาว่าเธอเป็นเด็กเส้น
ก็เเหม...จะไม่ให้คิดอย่างนั้นได้อย่างไร ในเมื่อท่านประธานที่เคยวางมาดขรึมตลอดเวลา เดี๋ยวนี้ขยันจีบ ขยันหยอดคำหวานใส่ เรียกได้ว่าปากท่านประธานนี่หวานกว่าขนมหวานที่เธอปรุงจนสุดฝีมือเสียอีก!

“คิดเมนูที่จะแข่งได้หรือยัง” ได้ยินคณินถาม หยกมณีถึงนึกขึ้นได้ เพราะเรื่องยุ่งเหยิงที่เกิดขึ้นทำให้เธอลืมเรื่องการแข่งขันไปเสียสนิท
“ยังคิดไม่ออกเลยค่ะ”
“ทำสิ่งที่หยกชอบ”
“ยากจัง เพราะหยกชอบทุกอย่าง”
“นึกว่าชอบแค่ฉันเสียอีก”
หยกมณีหัวเราะ หมู่นี้เขาชอบหยอดเธอทุกครั้งที่มีโอกาส หยอดจนเธอคิดว่าเขาเป็นพ่อทองหยอดเสียแล้ว
“คุณพราน หยกก็ชอบค่ะ แต่คงทำเป็นขนมไม่ได้”
“ฉันออกจะน่ากิน”
“ถ้าคุณพรานเป็นขนม หยกคงไม่ยกให้ใครกินหรอกค่ะ”
“ทำไมล่ะ”
“เพราะคุณพรานเป็นของหยกคนเดียว”
“พูดแบบนี้ฉันยิ่งอยากเป็นของหยกคนเดียวเร็วๆ”