“โอ๊ย..เจ็บค่ะฉันเจ็บ” นรินทร์วิภาร้องเมื่อมือหนาของเขาออกแรงบีบข้อมือของเธอมากยิ่งขึ้น “เจ็บ..เธอเจ็บตรงไหนบอกฉันสิว่าเธอเจ็บตรงไหน?..แล้วเธอเคยถามฉันบ้างไหม ว่าฉันเจ็บหรือเปล่าที่ต้องสูญเสียเมียกับลูกไป?..ห๊า!!.. เธอเคยถามฉันบ้างไหม?” เสียงของเขาดังดั่งสายสุรีย์ฟาดลงมาที่ใจของเธออย่างแรง หัวใจของเธอเจ็บร้าวเกินกว่าจะนำกาวทุกหยดที่อยู่ในโลก มาเชื่อมต่อให้หัวใจของเธอกลับมาสนิทเหมือนเดิมได้เพราะเธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำมันผิด ผิดเสียจนเขาไม่สามารถให้อภัยเธอได้ แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่สามารถให้อภัยความผิดของตัวเองได้เช่นกัน..
|