“ฉันรู้สึกว่า...” เวินอี่ฝานมองหน้าเขา ในที่สุดเธอก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ “ฉันไม่คู่ควรกับนายเลย”
ซังเหยียนซับน้ำตาให้เธอ “เก็บคำพูดนี้ของเธอคืนไป”
“...”
“เวินซวงเจี้ยง เธอคิดว่าทำไมหลายปีมานี้ฉันถึงไม่ยอมมีแฟนสักที” ซังเหยียนจ้องเธอ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง มองไม่เห็นหัวใคร “ฉันจะถูกตาต้องใจเฉพาะคนที่ดีที่สุดเท่านั้น เข้าใจมั้ย”
---------------------------------
ถึงแม้จะคบหาดูใจกันแล้ว ทว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขายังคล้ายมีกำแพงบางๆ กั้นขวาง
เวินอี่ฝานไม่อยากให้ซังเหยียนต้องมารับรู้เรื่องราวแย่ๆ ในชีวิตที่ผ่านมาของเธอ
ทั้งยังกังวลว่าเรื่องนี้จะมากระทบถึงความสัมพันธ์ จึงเลือกที่จะปิดบังเอาไว้
โดยไม่ทันคิดว่าการไม่พูดความจริงออกไปจะเป็นการทำร้ายเขาเหมือนเช่นในอดีต...

เพราะคิดว่าเวินอี่ฝานไม่เชื่อใจ ซังเหยียนจึงรู้สึกว่าเขาคงเข้าใกล้เธอได้เพียงเท่านี้
ไม่มีทางที่จะเดินไปถึงหัวใจของเธอ
ถึงกระนั้นเขาก็ยังอยากจะทำให้เธอได้รู้ว่าตั้งแต่นี้ต่อไป... โลกของเธอจะมีเพียงแสงสว่างเท่านั้น
แต่ถ้าเธอไม่ไว้ใจกันเช่นนี้ เขาจะพาเธอก้าวเดินไปถึงจุดนั้นได้อย่างไร...