"พี่จะถือว่าเราสองคนเป็นสามีภรรยาด้วยความเต็มใจแล้ว งานนี้ไม่มีใครบังคับใคร พี่เต็มใจที่จะมีข้าวเป็นภรรยาของพี่ แล้วข้าวล่ะเต็มใจจะใช้ชีวิตกับพี่หรือเปล่า" สายตาของธาดามองเธอด้วยความห่วงหาอาทร สาวิตรีก้มหน้ายิ้มแล้วพยักหน้าเบาๆ เป็นคำตอบ ความอบอุ่นที่ไม่คิดว่าจะได้รับจากชายหนุ่มทำให้เธอซาบซี้งจนไม่อาจจะกลั้นน้ำตาไว้อยู่ เสียงเครื่องยนตร์สตาร์ทอีกครั้ง พร้อมกับเสียงกระซิบข้างหูของสาวิตรีเบาๆ ก่อนที่ธาดาจะขับรถเลี้ยงเข้าไปในบ้านบริบาลภิรักษ์ก็คือว่า "เวลาต่อจากนี้ไปอีกที่เหลือ เป็นหน้าที่ของข้าวที่ต้องมาทำให้หัวใจพี่งอกเงยด้วยความรักของเรา ครอบครัวเราจะไม่เสียเวลาไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกต่อไปแล้ว จากนี้ไปพี่จะใช้เวลาที่มีทั้งหมดรักษาความรักที่ค่อยๆ เริ่มต้นของเราให้งอกเงยขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์" เขาหอมแก้มนวลของเธอเบาๆ
|