ผมให้คุณห้าแสน แต่คุณต้องมาเป็นผู้หญิงของผมหนึ่งเดือน” ณิชาเหมือนถูกตบหน้าอย่างแรง รู้สึกชาไปทั่วทั้งใบหน้า มือทั้งสองข้างที่วางอยู่บนตักกำแน่น ริมฝีปากบางเม้มจนเป็นเส้นตรง “ดิฉันคงจะรับข้อเสนอของท่านประธานไม่ได้หรอกค่ะ ขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะคะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมาก ข่มความรู้สึกโกรธเกรี้ยวเอาไว้ เพราะเธอยังไม่อยากตกงานตอนนี้ รชานนท์ใช้สายตามองพิจารณาหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาเหยียด ๆ “ฮึ....อย่าคิดโก่งค่าตัวเลยคุณ ห้าแสนนี่ผมก็ว่ามากแล้วนะสำหรับผู้หญิงอย่างคุณ คุณกับพี่สาวของคุณก็คงจะไม่ต่างกันมากนักหรอก” ชายหนุ่มพูดเสียงกระด้าง
|