กาลเวลาช่วงหนึ่งทำให้ชีวิตที่เป็นส่วนหนึ่งของกันและกันต้องแยกจากกัน แต่นาฬิกาแห่งโชคชะตาได้หมุนอีกครั้งด้วยการเสียสละแห่งยิ่งใหญ่ของชีวิตหนึ่ง เพื่อนำความรักกลับมาอีกครั้ง อุ๊ย...กรีดากำลังยืนคิดอะไรเพลินๆอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อถูกโอบกอดจากด้านหลง เธอหันไปทำตาดุใส่ "ข้ารักเจ้าเหลือเกินกีรดา" เสียงทุ้มขกระซิบข้างหูพร้อมกับหมุนร่างของเธอให้หันมา แล้วก้มลงจุมพิตริมฝีปากของเธออย่างดูดดื่ม... กีรดารู้สึกวาบหวามไปกับรสสัมผัสที่ทั้งเรียกร้องและอ่อนหวานนุ่มนวล... กีรดารีบเดินออกมาหยุดยืนอยู่หน้าพิพิธภัณฑ์ พรางครุ่นคิดถึงใบหน้าคมเข้ม ดวงตาสีฟ้าเข้มที่ทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ และน้ำตาไหลโดยไม่รู้สึกตัว ความรู้สึกหลากหลายถาโถม เข้าสู่หัวใจ มีทั้งคววามสุข ความเศร้า ความเหงา ความอบอุ่น สิ่งเหล่านี้ ดูเหมือนคุ้นเคยเมื่อเธอได้ซบหน้าลงกับอกกว้าง เหมือนรอสิ่งนี้มานานเเสนนาน..
|