ความแค้นในวัยเยาว์หล่อหลอมให้รัชทายาทมัลเซียจมอยู่กับความแค้น ต่อให้วันเวลาผันผ่านไปนานเท่าใด แค้นของเขาก็ไม่มีวันเสื่อมคลาย กลับทวีเพิ่มมากขึ้นจนกลายเป็นเพลิงแค้นที่พร้อมจะมอดไหม้ เปรียบเธอเป็นดั่งเม็ดทรายที่ถูกไฟแค้นของเขาเผาผลาญเป็นจุณ เอริณหญิงสาวอ่อนแอที่ต้องมาชดใช้ความผิดที่ไม่ได้เป็นคนก่อขึ้น เธอถูกเข้าใจผิดคิดว่าเป็นลูกสาวของเอมิกาผู้หญิงที่ทำให้แม่ของเขาต้องเสียใจ ในเมื่อเขาไม่สามารถทำร้ายเอมิกาได้ เขาจึงหาทางทำลายเอริณแทน แม่กับลูกก็เหมือนคนเดียวกัน เมื่อเห็นลูกเจ็บแม่ก็เจ็บยิ่งกว่าแต่คำนี้คงใช้ไม่ได้ผล เพราะเอริณไม่ใช่ลูกสาวของเอมิกา แต่มัลเซียไม่เคยรู้ความลับข้อนี้เลย
|