พี่จะ "ให้" ทุกอย่างตามที่ขอ แต่ขอให้รู้ไว้ว่า 
ทุกก้าวที่พี่มิคกำหนดให้เรา "ห่าง" 
มารุตจะเดินนำไปเพื่อกำจัดทุกขวากหนามให้ก่อน "ด้วยชีวิต" โดยที่พี่มิคไม่จำเป็นต้องรับรู้

ปกหลัง

"ทำไมถึงเชื่อว่าตัวเองทำทุกอย่างเพื่อคนๆ เดียวได้คะ?" ดวงตางามเงยหน้าขึ้นถามเมื่อมารุตถอย
ห่างออกไปเพียงเล็กน้อย
ริมฝีปากบางของชายหนุ่มอมยิ้ม "เพราะเกิดมาก็รัก......ต่อให้ไม่ได้หมั้นก็จะจำได้ไม่ลืม"
"ถ้าวันหนึ่งเกิดรู้สึกเกลียดขึ้นมาล่ะคะ?"
"ก็จะเกลียด......แต่ไม่ลืม"
มิครายยืนนิ่ง หล่อนรู้ดี....มารุตไม่เคยพูดเล่น ทุกคำพูดมีสติและเกียรติของเขามีขนาดเท่าโลกใบนี้

ทีเดียว

"ช่วยยืนห่างๆ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขอให้พี่มิคได้คิด ได้ทำอะไรอย่างที่ตัวเองอยากทำ และได้

โปรดเป็นตัวของตัวเอง อย่าทำดีกับพี่มิคเกินไป อย่าตามใจ อย่าใส่ใจ อย่าพยายามปกป้อง อย่า

พยายามเข้าใจ" คนพูดน้ำตาคลอแต่พยายามกลั้นมันไว้
"ทำไมฮะ?"

"เพราะเธอจะรักฉันมากกว่ารักตัวเอง......"