ใครกันที่บอกว่าหนุ่มโสดทายาทมหาเศรษฐีไม่มีวันที่จะลงเอยกับสาวรับใช้ธรรมดาๆ
‘มินตรา’�รู้สึกยินดีและเต็มใจที่�‘คุณท่าน’�ที่เธอเคารพ เสนองานดูแลความเรียบร้อยของบ้านให้
ซึ่งหน้าที่นี้คงจะราบรื่นไปได้ด้วยดี หากไม่ใช่เพราะเขา�‘นายน้อย’�
หลานชายคนโปรด ทายาทเพียงคนเดียวที่เธอยอมรับว่าไม่ต้องการสมาคมด้วย
หากเมื่อได้สบสายตาคมกริบที่ทำให้หัวใจเต้นระทึกของเขาจากการเผชิญหน้าอย่างไม่ทันคาดคิด
มินตราก็ถูกขโมยหัวใจ (ไปเรียกค่าไถ่พิศวาส) อย่างง่ายดาย
แต่เธอจะยอมรับความรู้สึกนี้ได้อย่างไร เมื่อเธอและเขาอาศัยอยู่ในโลกคนละใบอย่างสิ้นเชิง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณย่ารู้เรื่องนี้เข้า และมีคำสั่งให้เขาแยกจากเธอไปเรียนต่อต่างประเทศ!

นับตั้งแต่วันที่�‘ภาคิน พิบูลย์โยธิน’�ได้สบดวงตากลมโตสุกใสของสาวน้อย
ชายหนุ่มก็รู้ทันทีว่าเขากำลังเสียการควบคุมตัวเองและตัวตนที่เคยเป็นอยู่...
ในขณะนั้นความคิดที่ผุดเข้ามาในหัวมีเพียงแผนการ!...
แผนการที่จะทำให้เด็กสาวในปกครองของคุณย่ากลายมาเป็นผู้หญิงในปกครองของเขาแต่เพียงผู้เดียว
ยิ่งได้รู้จักตัวตนของเหยื่อสาวที่ตั้งใจจะลวงล่อ ก็ยิ่งตระหนักว่าเธอมีอะไรมากกว่าที่เขาเคยคิด
ความดีงามและความไร้เดียงสาที่ผสมกลมกลืนกันเป็นตัวเธอ
ดึงดูดความสนใจของเขาจนไม่อาจละสายตาจากเธอได้
และก่อนที่เขาจะรู้ตัว หัวใจของทายาทมหาเศรษฐีก็ทรยศต่อเจ้าของเสียแล้ว
เพราะมันรู้ดีว่าต้องการเพียงแต่เธอ ไม่ว่าจะต้องจ่ายด้วยอะไรก็ตาม!

“หอมจัง หอมทั้งข้าวต้ม หอมทั้งคนทำ”�
ภาคินหยอดคำหวานขณะใช้ริมฝีปากหยักไล่งับปลายนิ้วเรียวที่ยกขึ้นกางกั้น
จนเจ้าของต้องยอมดึงมือออกเพื่อหลีกหนีกิริยาชวนวาบหวาม
“ไหนขอมิ้นท์ดูหน่อย หายไข้หรือยัง”�มินตราใช้หลังมืออังบริเวณหน้าผากก่อนค่อยๆ แตะสัมผัสตามตัว
“ยังเลยครับ พี่ยังรู้สึกตัวรุมๆ”�เสียงทุ้มยังคงเว้าวอนออดอ้อนไม่เลิก สายตาคมจับนิ่งที่กลีบปาก
“ตัวก็ไม่ร้อนแล้วนี่คะ”
“ใครบอก ที่มันรุมๆ น่ะเพราะคนในอ้อมกอดพี่นี่ต่างหาก�
ถ้าอยากให้หายต้องได้ยาที่ชื่อมายมิ้นท์ครับ”
“พี่คิน”�มินตราอุทานตกใจเมื่อจู่ๆ�
ก็ถูกวงแขนแข็งแรงช้อนอุ้มร่างบางลอยละลิ่วอย่างง่ายดาย
“ไปที่ห้องของเราดีกว่านะครับ”�ภาคินกระซิบเสียงแหบพร่า�
เมื่อสบเข้ากับแววตาไหวระริกของคนในอ้อมกอด�
“หรือมายมิ้นท์อยากเปลี่ยนบรรยากาศครับ”