เรื่องนี้ยังไม่เคยอ่าน เคยแต่เปิดผ่านๆ ต้องยอมรับกับเจ้าของบ้านว่าไม่โปรดนิยายแนวนี้มากนัก แต่ก็อ่านได้ เคยอ่านนิยายของคุณหญิงฯ (คุณทมฯ โรสฯ ลักษฯ กนกฯ) มาเกือบหมด เพราะชอบภาษาที่แต่ละคำเค้นออกมาจากข้างในจริงๆ ที่ชอบก็มีเรื่องค่าของคน แผลหัวใจ อย่าลืมฉัน ถนนสายหัวใจ คำมั่นสัญญา และอีกเยอะแยะไปโม๊ด (พอนึกไปนึกมาก็รู้สึกว่านานเหมือนกัน เอ เจ้าของบ้านคงสงสัยแล้วว่าไอ้เพธยาธรตนนี้มันอายุเท่าไหร่) ตอนนี้ติดตามอ่านนิยายของนักเขียนไม่กี่คน คนหนึ่งในนั้นคือ วรรณวรรธน์ ต้องถือว่าเป็นความโชคดีที่ได้มีโอกาสใกล้ชิดนักเขียนคนหนึ่งได้ขนาดนั้น ได้เห็นชีวิต การเขียนงาน และได้ชื่นชมผลงานของเค้าก่อนใคร ได้มีส่วนร่วมแสดงความคิดความอ่านของตนต่องานคนอื่น (แต่ก็ไม่ได้เป็นประโยชน์กับเค้าเท่าไหร่) มีเห็นทุกกระบวนการเขียนงานของเค้า จึงได้รู้ว่าก่อนจะเป็นเล่มให้เราอ่านกันนั้น สุดแสนจะเหนื่อยยาก ต้องลำบากสักเพียงใด (เอากะมันสิ) แต่คนเขียนเค้าก็มีความสุขที่ได้ทำ นี่ล่ะสุดยอดจริงๆ
เอ เจ้าของบ้านคงจะเห็นว่าเพธยาธรตัวนี้มันเริ่มพล่ามมากไปแล้ว แต่ก็อดทนกะมันหน่อยแล้วกันนะ ประมาณว่าเก็บกด คนที่ทำงานด้วยก็มีแต่พวกซีเรียส ก็มันเป็นงานเขียนวิชาการอะไรทำนองนั้น มันเลยมีแต่ความเงียบ กับสาระ คนไร้สาระเลยเซ็ง คุยกะใครก็ไม่ได้ ต้องหาทางมาระบายไว้บนบ้านคนอื่นแบบนี้แหละ
|