พาธีนน่าลอบมองผ่านแพขนตาอีกครั้ง ชายแปลกหน้าคนนั้นยืนพิงขอบประตูทางด้านนี้ของสนามที่ตัดแต่งไว้อย่างดีของคฤหาสน์ เขาเอามือซุกกระเป๋า ขาข้างซ้ายวอไว้ และไหล่กว้างผึ่งผายในสูทราตรีสีขาวดูผ่อนคลายทว่ามั่นใจ เขาเป็นคนหล่อแบบแข็งกร้าว รูปร่างแข็งแกร่งทรงพลังอยู่ในสูทอาร์มานีแบบคลาสสิค แต่ดวงตาของเขาเป็นสิ่งที่ทำให้เธอตะลึงมากที่สุด มันเป็นสีฟ้าอ่อนดูเหมือนมีมนต์สะกด เขารับรู้และยิ้มตรงใส่ดวงตาเธอ พาธีนน่าเสียววูบวาบไปทั่วผิวกาย เธอหันหนีอีกครั้ง แต่ก็ยังรู้สึกได้ว่าสายตาเร่าร้อนของเขาลูบไล้แผ่นหลังและลำแขน และกำลังปลดสายผ้าต่วนลงจากไหล่ ทำให้กระโปรงเธอเลื่อนลง...
|