ปิยะฉัตร แปล สำนักพิมพ์พาเพลิน พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2550 หนา 272 หน้า เธอนอนอยู่ท่ามกลางซากเกลื่อนกลาดในสภาพอ่อนปวกเปียกเหมือนซากแมงกะพรุนที่ถูกซัดขึ้นมาเกยตื้นเคียงข้างเธอ สตีฟกดมือบนผิวเย็นฉียบของคอหญิงสาวเพื่อคลำหาชีพจร เธอยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็แทบจะไม่มีแล้ว เขารีบประเมินภาพที่เห็นทันที หญิงสาวคนนี้เปลือยจากเอวขึ้นมา เรือนผมเปียกน้ำของเธอขาวเกือบถึงสะโพก และมันพันกันยุ่งเหมือนสาหร่ายสีอำพันรอบร่างกายท่อนบน เธอมีทรวงอกสวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา เล็กและแต้มยอดชูชันสีปะการังเศษผ้าสีเขียวมัดขาเธอไว้แน่น สตีฟ มาลิค บรรจงเสยผมขึ้นจากหน้าหญิงสาวเพื่อมองหาบาดแผล และลมหายใจของเขาก็ต้องสะดุดเธอสวยอย่างที่สุด ดวงตาเฉียงปิดสนิท และล้อมด้วยแพขนตายาวงอนสีอำพัน ผิวสีน้ำผึ้งเป็นมันวาวด้วยฝน นี่ถ้าเขาต้องนึกจิตนาการนางเงือกในฝัน เธอนี่แหละใช่เลย...
|