"แม้นางจะมีร่างกายและรักษาพรหมจรรย์บริสุทธิ์สะอาดเพียงใด หัวใจของนางก็มิได้เป็นเฉกนั้น

อีกแล้ว เพราะหัวใจนางมีแต่แรงปรารถนาที่จะติดตามเป็นของเจ้าไปตลอดกาล"�

"มันเป็นไปไม่ได้!"

"แต่มันเป็นไปแล้วมหาคุรุเทวา ข้าบ่มเพาะนางมาหลายร้อยหลายพันปี ในที่สุดก็มาพลาดท่าจนได้�

เจ้าทำข้าเสียเวลานัก..."�

น้ำเสียงโกรธขึ้งดังสนั่นราวกับฟ้าผ่ามาข้างตัวเขา องค์เทวะไม่พอใจอย่างแรง ก่อนจะตัดบท

"เรื่องบ้าบอของพวกเจ้...าเกิดจากตัณหาราคะของมนุษย์ทั้งนั้น ข้าไม่อาจยุ่งเกี่ยวเจ้าจะเอานางไป

ทำอะไรก็สุดแท้แต่เจ้าเถิดมหาคุรุเทวา" เสียงนั้นคล้ายฝุ่นละอองในอากาศสอดประสานมาถึงตัวเขา�

"แล้วจำไว้หนา...ถึงเทวะทูตไม่มีมนตรา แต่กุญแจสวรรค์ไม่อาจเปลี่ยนคน เทวะทูตคนนี้ของข้า

ถูกกำหนดแล้วให้เป็น...กุญแจสวรรค์ เจ้าจะทำอะไรลงไปกับนาง จงระมัดระวังสิ่งนี้ด้วยก็แล้วกัน"

สิ้นคำก็หัวเราะกึกก้องก่อนจะสลายหายไปกับความมืดเบื้องบน!!!�

ฌัลล์รวมสมาธิอีกครั้ง จนรู้สึกว่าตนได้กลับมานั่งเข้าฌานอยู่บนยอดพิหาร์ตามเดิม เขาขยับตัวช้าๆ�

เรียกกำลังฌานทั้งหมดกลับเข้ามาทุกส่วนของร่างกาย แล้วค่อยลืมตาขึ้น ทุกสิ่งยังมืดและเงียบสงัด�

เหลือแต่เสียงหอบหายใจตื่นรัวของเขา ไปกับประโยคที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน...�

"หัวใจนางก็ปรารถนาตัวเขาเช่นกัน"

เจ้าดอกไม้...นี่เจ้าก็ปรารถนาในตัวข้าเช่นกัน เช่นนั้นหรือ

---

ป้ายกำกับ : อขิทโร ภาค 4 มหาคุรุเทวา ปรัยวสาน 1 วรรณวรรธน์

300
240 บาท

---