ตะกร้าสินค้าของคุณ |
---|
ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
สินค้าขายดี |
---|
ผักชีหอมล้อมรัก/หนามพรม/ ใหม่ ทำมื
260
200 บาท
อุบัติรักคืนเดียว wedding party / ร 159 บาท รักจงรัก(ษ์) / ลักษณะปรีชา (สนพ.Sug 280 210 บาท |
เฟสบุ๊ค |
---|
ใยเสน่หา (2 เล่มจบ) / ทมยันตี (สนพ. บ้านวรรณกรรม) / ใหม่ |
---|
|
รายละเอียดสินค้า |
---|
“บ้านเรา” คำนี้สะดุดความทรงจำ บ้านสวน คู่อริเก่า เจ้าตัวร้าย เสียงดุของแม่ม่อม-แม่ม้าย เหล่านี้ล้วนก่อความเย็นชื่นในหัวใจของปารินทร์ จากวันที่เขาเดินจากบ้านนี้ ทั้งๆ ที่รู้ ไม่ใช่บ้านตน แต่ยามอ่อนล้า เหน็ดเหนื่อย แหละไม่ว่ายามนั้นจะสุขทุกข์ระทมเช่นไร เขามักฝันว่า เขากลับมาอยู่บ้านนี้ ในความฝัน จะมีเด็กหญิงแก้มยุ้ย ปากย้อยแดง เสียงเรียกใส หางเปียยาวผูกโบตัดแต่งอยู่ด้วยเสมอ ใช่...นั่นแหละ คู่อริเก่า! ในความฝัน เขายังทะเลาะกับ คุณคนเล็ก เสมอ ฝันอย่างนั้น ทำให้เขาเป็นสุข ให้หวนคิดถึง...เจ้าตัวร้าย เจ้าตัวร้าย ก่อเรื่อง แต่ร้าย...ร้าย เจ้าเหมือนไฟ คอยไหม้ แต่อบอุ่น เจ้าเหมือนลม พัดพินาศ แต่เย็นละมุน เจ้าเหมือนน้ำ เชี่ยวหมุน แต่ชื่นใจ ความระลึกถึงเนื่องด้วยความรัก ความอาลัย จะยังแจ่มชัดในความทรงจำเสมอ ในความทรงจำถึง “คุณคนเล็ก” และ “บ้านกลางสวน” นั้นดุจ ใยเสน่หา โยงรั้งความสุขทั้งมวลของเขาไว้ ราวกับ เธอ...เท่านั้น ดุจช่อดอกแก้วขาวลออ หอมหวาน ยามบานพรูพราว วันนี้ “การะบุหนิง” ดอกแก้วแสนรักของพี่ปา จะเป็นเช่นไรหนอ เก็บดอกไม้ ประทาน ให้น้องน้อย ที่สูงค่อย เอื้อมปลิด ลงมาให้ กระดังงา แก้ว-ยี่สุ่น กรุ่นละไม บ้างเสียบแซม เกศาให้ เจ้าแก้วตา ด้วยความทรงจำสวยงามอันมิเคยลืมเลือนลบหายได้เลยจากหัวใจ เด็ดดอกไม้ ไว้ขั้ว เด็ดบัว ยังเหลือใย ความทรงจำท่วมท้นเช่นนี้ ปารินทร์จะเหลือเยื่อใยใดกับคุณคนเล็ก ปารินทร์ คลับคล้ายแลเย็นเยื่อใยบาง...เบา คำว่า “อาลัยในเสน่หา” น่าจะยังน้อยไปสำหรับความรู้สึกที่มีต่อ...การะบุหนิง “พี่ปาไปละนะ แล้วจะคิดถึงคุณคนเล็กทุกวัน” เพียงความคิดถึง คงพาเขากลับมาไม่ได้ หากใยเสน่หาเหนียวแน่นนั้น นำพาให้เขากลับมา ทั้งที่มีเส้นทางให้เลือกไปทั่วแผ่นดิน ทั้งที่มีเส้นทางให้เลือกเดินอันมิรู้สิ้น หากปารินทร์เลือกทางเดินมาหา...บ้านกลางสวน เลือกเดินกลับมาพบ...คู่อริเก่า เจ้าตัวร้าย การกลับมาคราวนี้ ปารินทร์รู้ตัว ยากแล้วที่เขาจะย่างไปไหนอีก วันนี้พบคนอธิษฐาน เนิ่นนานจนจำเกือบไม่ได้ รูปรอยเกินจารในหัวใจ เพียงเงาละม้ายคล้ายคนเดิม เธอ...เท่านั้น ดุจ “ดอกแก้ว” ขาวลออ หอมหวานยามบานพรูพราว ดอกแก้ว...การะบุหนิง ดอกนี้ จดจำ จำจด ในดวงจิต ไม่คิด จำได้ ไม่ลืมหลง วารวัน...เนิ่นนาน มิยืนยง ใยยังคง จดจำ วารวันเดิม ใยเสน่หา ใยบางแสนบาง เบาแสนเบา หากรัดแน่น รับรู้เฉพาะหัวใจ ศักดิ์สิทธิ์เสมอสำหรับผู้ที่ “รัก” ใย...อันเสมือนรังไหม ห่มความรักให้อบอุ่น ปลอดภัยเสมอ ให้ “บ้านเรา” มีใยเสน่หา ไว้โยงรั้งความสุขทั้งมวลไว้ ให้ “รักเรา” มีใยเสน่หา ไว้ร้อยรักเราสองคนไว้ด้วยกัน อย่าถามว่า...ฉันจะจากไปที่ไหน อย่าห่วงใยว่า...ฉันจะทิ้งขว้าง ใยเสน่หา...มันผูกไว้เนิ่นนาน ล่ามใจสอง คล้องประสาน เป็นหนึ่งเดียว |
สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
---|