ตะกร้าสินค้าของคุณ |
---|
ไม่มีสินค้าในตะกร้า |
สินค้าขายดี |
---|
ดั่งดวงแก้วตา / กรศุทธิ์ (สนพ. กรีน
279
199 บาท
บุษบาพร่ำรัก / ทักษาวารี / ใหม่ (ทำ 349 บาท ดอกไม้หวานใจพยัคฆ์ ชุด ดอกไม้ลายพยั 199 159 บาท |
เฟสบุ๊ค |
---|
รอยรักบ่วงพิศวาส / ดอกชมพู / สนพ. ทัช / ใหม่ |
---|
|
รายละเอียดสินค้า |
---|
ชะตาร้ายลิขิตให้นางฟ้าตัวน้อยๆ ที่เพิ่งแตกเนื้อสาวต้องมาอยู่ในรังโจร อยู่...ในฐานะหลานสาวของเจ้าพ่อคาสิโนหน้าหล่อแห่งเทกซัส อยู่...ด้วยความเสน่หาที่มีให้เขาหมดหัวใจ รสรินทร์จะเดินทางไหนต่อ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่ว่า คุณอาหนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่เธอหวังฝากชีวิต คือคนเดียวกันกับผู้ชายที่ปลิดชีวิตพ่อของเธอ... “อาเมฆให้พ่อไปที่เทกซัสทำไมคะ อาเกลียดพ่อของรส แล้วทำไมต้องมาเลี้ยงดูรสด้วย อาโหดร้ายเกินกว่าที่รสคิด อาไม่ใช่อาเมฆคนเดิมที่รสรู้จัก ผู้ชายที่ยืนตรงหน้ารสคือซาตาน ! ซาตานในคราบคน ซาตานที่ทำทุกๆ อย่างเพื่อความสะใจของตัวเอง รสเกลียดอาที่สุด !!!” “หุบปากไปเลยนะรสรินทร์ เธอพูดว่าเกลียดฉันมากี่ครั้ง แล้วสุดท้ายมันเป็นยังไง ฮ้ะ ! ?” เมฆากัดฟันพูดเสียงห้าว หน้าอกแกร่งกระเพื่อมขึ้นลงบ่งบอกความเกรี้ยวกราด “หึ ! รู้ความจริงแล้วก็ดี จะได้ไม่ต้องสาธยายให้เปลืองน้ำลาย รู้อะไรบ้างล่ะ ? รู้ครบหรือยัง” เขาสาวเท้าเข้าหา แต่รสรินทร์กลับถอยกรูดจนแผ่นหลังติดประตูไม่อาจจะหลีกหนีไปทางไหนได้ “ในที่สุดอาก็ยอมรับ เหมือนที่คนอื่นเล่าให้รสฟัง” รสรินทร์ปล่อยให้น้ำตาไหลรินเพื่อทำลายม่านน้ำตาที่มืดมัว เธอต้องการเห็นใบหน้าคนใจร้ายให้ชัดเจนมากที่สุดเพื่อจะได้ซึมซับความเกลียดชังเอาไว้ “คนอื่นน่ะใคร แล้วมันพูดว่าอะไรบ้าง ถึงได้เชื่อมันเป็นตุเป็นตะ” เขากระชากเรียวแขนเล็กแล้วรั้งเข้ามาใกล้ ก่อนจะดันเธอชิดประตูโดยที่มีกายใหญ่ถาโถมกักกันเอาไว้ “เงียบทำไมล่ะ อยากรู้นักใช่ไหมว่าทำไมฉันต้องส่งไอ้พ่อสารเลวของเธอไปถึงเทกซัส หึ ! น่าจะตอบแทนบุญคุณแทนพ่อของเธอหน่อยนะ ฉันอุตส่าห์ส่งเงินให้มันไปผลาญเล่นในบ่อนแทบทุกวัน” “รสจะไม่ตอบแทนอะไรทั้งนั้น ปล่อยรสนะ รสเจ็บ !” เธอสะบัดแขนออก แต่เมฆากลับเพิ่มแรงบีบเค้นที่ฝ่ามือจนร่างเล็กต้องโย้ตัวขึ้นเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด “มันง่ายเกินไปหน่อยมั้งรสรินทร์ ฉันเลี้ยงดูเธอมาหมดไปไม่ใช่น้อยๆ รวมไอ้เงินที่พ่อเธอผลาญก็เกือบจะร้อยล้านบาท บอกไว้ก่อนว่าฉันไม่ใจดีพอที่จะปล่อยเธอไปง่ายๆ หรอกนะ” “งั้นก็ฆ่ารสเลยสิ เอาให้สมใจอาไปเลย ชอบนักนี่การได้รังแกคนไม่มีทางสู้ โอ๊ย !” ร่างเล็กทรุดลงกับพื้นด้วยแรงเหวี่ยงอย่างไม่ปรานีปราศรัย “อย่านะอาเมฆ กรี๊ดด...” “หมดเวลาแล้วกับการที่รอคอย ช่วยไม่ได้นะรสรินทร์ ถ้าเธอไม่รู้เรื่องนี้ ฉันอาจจะยังไม่ทำลายเธอ” |
สอบถามหรือแสดงความคิดเห็น |
---|