ผ้าผืนบางถูกลมแรงของฤดูร่วงกรรโชกจนปลิวไปด้านหลัง ชนะใจกระโดดตะครุบผ้าไว้ได้อย่างทันท่วงที แต่ขาเจ้ากรรมกลับไม่

ยอมไม่รักษาหน้าผู้เป็นเจ้าของ อ่อนยวบก่อนจะถึงพื้นทำให้หญิงสาวยืนไม่อยู่จึงเซถลาไปปะทะชายหนุ่มที่กำลังเดินตามมาทาง

ด้านหลัง มือแข็งแรงช่วยพยุงร่างเล็กเอาไว้ได้ ชนะใจหันกลับไปหาเจ้าของวงแขนเอื้ออารีด้วยหวังจะขอบคุณที่ช่วยให้หล่อนไม่

ต้องอับอายมากไปกว่านี้ ซุ่มซ่าม กรี๊ดก๊าด ไม่มีความสำรวม ปากพูดขณะที่ดวงตาดุจ้องมองชนะใจแฝงรอยตำหนิ "ผู้ชายเกาหลีนี่

โหดร้าย ป่าเถื่อน กักขฬะ หยาบคาย ไม่เห็นอบอุ่นอ่อนโยนเหมือนในหนังสักนิดเดียว"