“เอี๊ยด” เสียงเบรกของล้อรถที่ครูดไปกับถนน ทำให้ทุกคนในที่นั้นต่างนิ่งอึ้ง

โรฮันน่ายกมือขึ้นปิดหูและหลับตา พลางคิดว่าตัวเองกำลังจะถูกรถชนซะแล้ว ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง เมื่อร่างของเธอยังคงยืนนิ่งเฉยอยู่กับที่ แล้วพบว่ารถที่กำลังจะพุ่งเข้าชนร่างเธอ หยุดห่างจากตัวเธอเพียงเส้นยาแดงผ่าแปดที่สำคัญรถคันที่เกือบจะชนเธอ เป็นรถคันเดียวกับรถในฝันของเธอนั่นเอง

ร่างสูงลงมาจากรถของตัวเองทันทีอย่างฉุนๆ ที่จู่ๆ ก็มีสาวซื่อบื้อวิ่งมาตัดหน้ารถของเขา ขายาวๆ พาร่างสูงสง่ามาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว

“นี่เธอ อยากตายมากนักหรือไง ถ้าอยากตายขนาดนั้น ก็ช่วยไปวิ่งตัดหน้ารถคนอื่นที่ไม่ใช่รถของฉันจะได้มั้ย ฉันยังไม่อยากถูกจับข้อหาขับรถชนคนตายโดยไม่เจตนาหรอกนะ” เสียงห้าวห้วนตะคอกใส่หน้าหวานๆ ที่ตื่นตระหนกอย่างฉุนกึก เขาเกือบกระแทกเบรกไม่ทันเพราะเธอมาขวางทางรถ นี่ถ้าประสาทสัมผัสของเขาเกิดช้ากว่านี้ มีหวังเขาได้กลายเป็นฆาตรกรโดยไม่รู้ตัว

“กะ...ก็ฉันไม่รู้นี่ ว่าจะมีรถวิ่งมาจากทางนี้” โรฮันน่าเถียง

“ทีหลังก็หัดดูตาม้าตาเรือซะบ้างสิ หรืออยากเรียกค่าเสียหาย” ชายหนุ่มกวาดตามองร่างระหงในชุดเสื้อสีดำรัดรูปและกระโปรงยีนส์สั้นจู๋ที่เธอสวม “อ๋อ...นี่คงคิดจะหาเงินไปเที่ยวกลางคืนสินะ ทีหลังก็บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ อย่างเธอน่ะ แค่พูดจาดีๆ หวานๆ ก็คงหาเงินได้ไม่ยากหรอก”