สองร้อยปีที่เพียรตามหา ในที่สุดก็พานพบ ต่อแต่นี้ไป๋จื่อฮว่าจะไม่ให้นางแยกจากอีก ไม่ว่าฉางหลิว หกภพภูมิ หรือมวลมนุษยชาติล้วนไม่สำคัญ เพียงปรารถนาได้อยู่กับนางตราบตลอดไป
สามวิญญาณเจ็ดจิตเหลือเพียงดวงจิตเดียว ตัวนางในชาติภพนี้ไม่อาจนับได้ว่าเป็นคนเต็มคน หากเขาก็ยังยืนกรานที่จะเป็นอาจารย์ของนาง คอยดูแลเคียงข้างอย่างที่เคยเป็นเมื่อวันวาน
แต่การเฝ้าดูนางเติบโตก็ทำให้เขาซึมซาบรับรู้ว่าเสี่ยวกู่ผู้นี้กับเสี่ยวกู่คนเก่าไม่ใช่คนเดียวกัน ไม่ใช่คนที่เคยรักเขาอย่างโง่งม... ถ้อยคำ ‘ถ้าทุกอย่างสามารถย้อนคืนกลับมาใหม่ได้ ข้าจะไม่มีวันรักท่านอีก’ ดุจมีดแหลมกรีดแทงใจ แล้วเขาผู้ซึ่งไม่แก่ ไม่ตาย ไม่เจ็บ ไม่ดับสูญ จะข้ามผ่านความทรมานของการที่นางไม่รักเขาได้อย่างไร!
|