“ข้าไม่ขอบคุณหรอก คนอย่างเจ้ามันไม่คู่ควร” นางหันหน้ามาเผชิญกับเขา สายตาที่สั่นระริกอย่างหวาดกลัวจ้องกลับชายหนุ่ม เซร่าพยายามควบคุมความรู้สึกต่างๆ ของตน
“ไม่เป็นไร ข้าขอแค่...” สายตาที่เขามองมามันบ่งบอกถึงอะไรก็ไม่อาจรู้ได้ แต่...นางรู้สึกเหมือนเขากำลังจะกลืนกินนาง
“แค่” ริมฝีปากหนาถูกประกบลงมาทาบทับริมฝีปากบางของนางทันที บาคุระบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วง เซร่ารู้สึกเหมือนอากาศที่ใช้หายใจมันเหลือน้อยนิดเหลือเกิน บาคุระได้โอกาสส่งลิ้นร้อนเข้าไปชิมความหวานของดอกไม้ตรงหน้า มือหนาเริ่มเลื่อนไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง เขยื้อนไปกอบกุมบั้นท้ายเต็มตึง ก่อนจะบดลำตัวหนาที่ร้อนจัดจากไฟรัก
|