"ตอนนี้ยังไม่หย่านี่ ฉันย่อมมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่างไม่ใช่เหรอ" น้ำเสียงยียวนเจ้าเล่ห์ พร้อมกับยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ จนเธอรับรู้ถึงลมหายใจร้อนผ่าว ชาลินดาจำต้องเมินหน้าหนี แต่เขากลับใช้จมูกโด่งเข้ามาคลอเคลียอยู่กับพวงแก้มที่ซับสีเลือดอย่างใจเย็น
"นะ...ไหนคุณบอกว่าเราต่างคนต่างอยู่ไง แล้วคุณก็แยกทางกับฉันมาตั้งสามปี..."
ใช่ เขาเคยบอกทุกคนแบบนั้น
"ตอนนั้น...ที่ไม่อยากแตะก็เพราะปากเธอยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แต่ตอนนี้..." ฟันคมๆ ของเขาขบเม้มตรงติ่งหูใบเล็ก จนหญิงสาวขนลุกซู่
"เธอก็บอกฉันปาวๆ แล้วนี่ว่า... เธอ โต แล้ว"
|