นีรา ทอดตามองท้องฟ้าไกลมืดคล้ำ ดาวดวงหนึ่งส่องแสงกะพริบพราวเจิดจรัส เส้นทางที่หล่อนกำลังจะก้าวเดินไปคว้าดาวดวงนั้นไว้ในมือ เหลืออยู่อีกไม่ไกลแล้วของเพียงอดทน กล้าหาญ และมั่นคงในเป้าหมายนั้น นีรา มั่นใจว่าหล่อนยังมั่นคงแม้ว่าบางครั้งบางหนจะหวั่นไหวไปกับบทเพลงรักที่ เบน และ กิดาการ ร่วมกันบรรเลงอยู่ริมทางบ้างก็ตาม...บทเพลงที่แสนจะไพเราะเพราะพริ้ง หล่อนได้ยินเพลงรักนั้นตลอดเวลา หลายครั้งหลายหนมันทำให้หล่อนก้าวช้าลง...ช้าลงเพื่อที่จะซึมซับเอาความ รู้สึกแสนดีนั้นเข้าไว้ในหัวใจกระทั่งเมื่อหยุดเดินแล้วสดับบทเพลงนั้นนิ่งๆ นานๆ ดวงตาของ นีรา ยังคงจับจ้องที่เป้าหมายเบื้องหน้าก็จริง ทว่าสองหูได้ยินเพลงรักและ...สมองหรือหัวใจก็เหลือจะเดา เกิดคำถามขึ้นมาทันทีว่า ความสุขคืออะไรกันแน่? คือการก้าวไปคว้าดาวดวงนั้นมาไว้ในมือ หรือ...แค่ยืนฟังบทเพลงรักอยู่ริมทางนี้
|