นับตั้งแต่จำความได้จนถึงตอนนี้ก็ปาเข้าไป 32 ปีแล้ว ที่เขายังคงอยู่เพียงลำพังไร้คนรู้ใจ บางครั้งก็นึกอยากจะมีใครสักคนมาอยู่ข้างๆ กับเขาบ้าง คนที่จะนอนด้วยกันทุกคืน ตื่นพร้อมกันในทุกเช้า แค่คิดหัวใจของคนเย็นชาก็เริ่มเต้นแรงทั้งๆ ที่ยังไม่มีคนของหัวใจ ใครเล่าจะรู้ว่าผู้ชายที่แสนดิบเถื่อนคนนี้ จะมีหัวใจอ่อนไหวกับความรักที่ยังมาไม่ถึง
กระทั่งสายตาเหลือบไปเห็นร่างแน่งน้อยของโคโยตี้สาวที่กำลังเต้นยึกๆ ยักๆ บนเวที ราวกับคนที่เต้นไม่เป็น ไม่พลิ้วไหว ราวกับใบไม้ลู่ลมเหมือนคนอื่นๆ ใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มเสียจนหนาเตอะ กลับไม่อาจบดบังความสวยสดของสาวน้อยหน้าหวานเอาไว้ได้ การแต่งกายที่ค่อนข้างโป๊ แลดูเป็นผู้หญิงที่มั่นใจ กลับดูไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง เมื่ออัลเบอร์โต้ได้เพ่งมองที่นัยน์ตาโศกคู่นั้นดีๆ มันเต็มไปด้วยความไม่มั่นใจและความหวาดกลัว
|