สายตาซอกแซกของธินกรนั้น สำรวจกวาดมองไปทั่วตามร่องอกอวบของศลิษาที่กำลังเบียดกันจนชิดแน่นอย่างเร้าอารมณ์คนมองเป็นที่สุด จนเขาต้องเผลอแขม่วกลั้นลมหายใจของตัวเองเอาไว้ เกร็งไปตามร่างกายของเธอที่ค่อยๆ ยวบกายลงนั่งอย่างช้าๆ ด้วยท่วงท่าที่ศลิษานั้นไม่ได้รู้ตัวเองเลยว่ามันบีบเค้นหัวใจ และทรมานร่างกายของคนที่กำลังจ้องมองเธออยู่อย่างเขาได้ดีเหลือเกิน เพราะแค่เธอก้มโนมเนื้อของเธอก็ทะลักดันออกมาอย่างน่าใคร่ ศลิษาจะรู้ไหมว่าตัวของเขานั้นมันโหยหาเธอมาเติมเต็มอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก แล้วยังจะมาฆ่าเขาด้วยวิธีการทรมานร่างกายกันแบบนี้ และคิดว่าตัวเขานั้นจะอดทนกับเธอได้ไหวหรือไงกัน
ธินกรจ้องเขม็งไปที่ทรวงอกคู่ที่ล้นพูออกมาของศลิษาด้วยสายตาละห้อยหาแสนคิดถึงแทบขาดใจ อยากจะเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ เธอ และแนบใบหน้าหล่อเหลาของตัวเองลงไปคลุกถูและซุกคาอยู่ที่ร่องอกคู่นั้นของศลิษาเหมือนแต่ก่อน...ก่อนที่เรานั้นจะไม่เข้าใจกัน ธินกรปวดร้าวกับความรู้สึกเดิมๆ ที่มันขาดหายไป เขาอยากจะให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนเมื่อครั้งที่เรามีความสุขอยู่ด้วยกันทุกวันและทุกคืน
|