“เจ้ากำลังบอกรักข้า...หรือกำลังด่าข้ากันแน่เนี่ย ไอ้คำว่าโกรธแค้น ชิงชัง หมั่นไส้นี่ ข้าควรจะได้ยินหรือ ข้าควรลงโทษคำพูดบ้าๆ นั่นยังไงดี กอดหนึ่งที หอมสักสิบที หรือจูบสักยี่สิบทีดี”

 

            มทนาลัยนั่งนิ่งงัน กะพริบตาปริบๆ แต่พอเห็นสีพระพักตร์จริงจังก็อดที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ได้

 

            ...นี่แหละองค์รุทรบดินทร์ คนที่ทำให้คนคนหนึ่งทั้งขันทั้งฉุนได้ในเวลาเดียวกัน และเป็นคนที่คาดเดาอารมณ์ได้ยากมาก...แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจของหล่อนจึงปลิดปลิวไปสู่อุ้งพระหัตถ์ของพระองค์ได้อย่างง่ายดายเพียงนี้

 

            ไม่รอคำตอบของหล่อน พระองค์ทรงลุกจากพระเก้าอี้ แล้วดึงตัวหล่อนเข้าไปกอด จากนั้นจึงลงโทษหล่อนให้สมกับคำถ้อยคำที่ยังคงสับสนว่าเป็น คำด่าหรือคำบอกรักกันแน่

 

            จุมพิตนั้นบางคราก็แผ่วหวาน บางคราก็เว้นวอน

 

            บางคราหยอกล้อ แต่บางคราก็แทบทำให้หล่อนสะท้านไปทั้งสรรพางค์

 

            “อืม...ครั้งเดียวคงไม่พอ เอากี่ครั้งดี”

 

---

ป้ายกำกับ : เพียงหนึ่งดวงใจ ศศิภา (พราวตะวัน)

320 บาท

---

สินค้าหมดชั่วคราว