ศิรัณย์เป็นนักเขียนนิยายพาฝันที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมบ้านกับยักษ์--เพื่อนรักซึ่งเป็นนักเขียนสารคดี เช้าวันหนึ่งเขาพบหญิงสาวความจำเสื่อมนอนอยู่ในโรงรถ หล่อนจำอะไรไม่ได้เลย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงกระเป๋าเสื้อผ้า เงินหนึ่งหมื่นบาท และตุ๊กตาหนึ่งตัว หลังพยายามถามไถ่และหว่านล้อมให้ไปจากบ้านของเขาไม่เป็นผลสำเร็จ ศิรัณย์ใจอ่อนยอมให้หล่อนอยู่ร่วมบ้านด้วยสองวัน เขาเรียกหล่อนว่า...ตุ๊กตา ยุกติมองเห็นปัญหาที่จะตามมาหากรับหญิงสาวความจำเสื่อมให้อยู่ร่วมบ้านด้วยไม่ว่าจะกี่วันก็ตาม แต่เขาก็ใจไม่แข็งพอที่จะไล่หล่อนออกไป ทว่าการมีหญิงสาวอีกคนมาอยู่ร่วมบ้านด้วยก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ชีวิตในซอยทองคำสิบเอ็ดมีเรื่องชวนปวดหัวมากพออยู่แล้ว ทั้งอาม่าจอมสอดรู้สอดเห็น เพื่อนบ้านเห็นแก่ตัว แม่บ้านสุดเนี้ยบ ยังจะเรื่องราวของสาวข้างบ้านที่เพื่อนเขาหลงรัก และไหนจะงานสารคดีที่เขาจะเขียนส่งประกวดอีกล่ะ สิ่งเดียวที่ "ตุ๊กตา" จำได้ คือบางข้อความในหนังสือนิยายของศิรัณย์ “การพบกันครั้งแรกของคนสองคนอาจเป็นความบังเอิญ การพบกันครั้งต่อมาอาจเป็นเรื่องของโชคชะตาหรือคนบนฟ้าส่งสัญญาณบางอย่างบอกเรา ให้เราลงมือทำอะไรสักอย่างเพื่อที่จะได้พบเจอใครคนนั้นอีกเป็นครั้งที่สาม ที่สี่ ...ได้พบ ได้รัก และได้อยู่ด้วยกันไปตลอดกาล”
|