ตอนนี้ ‘นิโคไล’ ผู้เปรียบเสมือนแสงสว่างในชีวิตได้หันหลังไปจากฉันแล้วตลอดกาล ไม่อยากเชื่อเลยว่าเพียงแค่เวลาไม่นาน เขาก็ไม่มีฉันหลงเหลืออยู่ในความทรงจำอีกต่อไป เหมือนฉันไม่เคยมีตัวตนอยู่ในชีวิตเขาเลยด้วยซ้ำ นึกแล้วก็สมเพชตัวเองซะจริง :’(
แต่รู้อะไรมั้ย คนอย่าง ‘เฮทเธอร์’ ไม่เคยย่อท้อต่ออะไรง่ายๆ หรอกนะ เพราะถึงยังไงฉันก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้นิโคไลกลับมามองฉันให้ได้ หึๆ แค่หลอกล่อแวมไพร์ชั้นต่ำสักตนมาลิ้มรสโลหิตของฉัน เท่านี้ฉันก็จะได้เข้าใกล้นิโคไลมากขึ้นอีกนิดแล้ว
ทว่า... เรื่องมันกลับไม่เป็นไปตามที่คิด เพราะเจ้าชายกุหลาบแดงอย่าง ‘มิคเคล’ ไม่ยอมให้แผนการของฉันสำเร็จลงได้ด้วยดี ทำไมเขาต้องมาขัดขวางฉันด้วยล่ะ ชีวิตของมนุษย์ธรรมดาๆ แบบฉันจะอยู่หรือไปก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาสักหน่อย! ถึงแม้ว่าที่จริงแล้วตระกูลของเราทั้งสองจะผูกพันกันมาแสนนานก็เถอะ :(
|