“เราไม่มีพ่อ” พิตะวันเอ่ยกับทักษ์ดนัย เมื่อคำนั้นเริ่มจารึกลงในใจของเธอ ความขุ่นข้องแค้นเคืองก็เริ่มสลักรอย ชาลีเข้ามาโอบอุ้มชีวิตของพิตะวันและครอบครัวแทนบิดาผู้ให้กำเนิด พิตะวันรัก เทิดทูนชาลี เฝ้ารอ “ลุงชาลี” มาเยี่ยมเยือนและเติมสิ่งที่ขาดหายในจิตใจให้เต็มตื้นอยู่ทุกขณะ ทักษ์ดนัยรักและปรารถนาจะเป็นผู้ดูแลพิตะวันแทนชาลี ทว่าหญิงสาวตอบรับรักนั้นด้วยมุ่งหวังให้ความรักเป็นหนทางปลดเปลื้องความขุ่นแค้นแน่นในใจ พิตะวัน-ชาลี-ทักษ์ดนัย ความผูกพัน ความรักลึกซึ้ง ความปรารถนาอันงดงามต่อบุคคลอันเป็นที่รัก จะนำพาให้รอยแค้นซึ่งจารึกในใจมลายลงได้หรือ...
|