ไป๋พิงถิงไม่เคยเชื่อถือในคำโบราณที่ว่า“ไร้สามารถคือคุณธรรมแห่งสตรี” แม้นางจะเป็นเพียงสาวใช้ของอ๋องน้อยจิ้งอัน แต่กลับได้ใช้ชีวิตสูงศักดิ์ มีเกียรติ เสียยิ่งกว่าคุณหนูคนใด ทั้งหมดนี้มิใช่ได้มาโดยอาศัยรูปร่างหน้าตา หากแต่เป็นสติปัญญาที่เฉียบแหลมเสียยิ่งกว่าบุรุษ นางไม่เคยต้องการให้ผู้คนรอบข้าง มานึกเสียดายกับรูปโฉมภายนอกที่ธรรมดาสามัญของนาง เพราะสิ่งที่นางต้องการคือคู่คิดที่จะเคียงบ่าเคียงไหล่ และมีฝีมือทัดเทียมไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน เพราะสิ่งที่นางต้องการคือคู่คิดที่จะเคียงบ่าเคียงไหล่ และมีฝีมือทัดเทียมไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ทว่าระหว่างความรักกับความภักดีนั้น จำเป็นต้องเลือกเพียงสิ่งเดียว นางจึงได้แต่ภาวนาว่าความรักของฉูเป่ยเจี๋ย จะไม่ได้ลึกซึ้งดั่งเช่นที่นางคิด...