เนื้อเรื่องย่อ�: คุณหยาบคายเกินไปแล้วน่ะค่ะ อภิไชญาร้องเตือน เหรอ คำไหนล่ะที่เธอบอกว่าหยาบ อีตัว โสเภณี หรือคุณ... เพี้ยะ!! หน้าคร้ามคมหล่อเหลาหันตามแรงตบ เหมรัศมิ์หันหน้ากลับมาช้าๆ ขณะที่เขาใช้ลิ้นดุนข้างแก้มด้านที่โดนตบ รสฝาดเฝื่อนของโลหิตแผ่ซ่านในปาก ไม่คิดว่าเห็นตัวเล็กมือเล็กๆแบบนี้ จะแรงเยอะใช้ได้เหมือนกัน อภิไชญาสำนึกกับความผิดของตัวเองก็เมื่อเห็นแววตาวาวโรจน์ที่เหมรัศมิ์มองสบมา กล้ามากน่ะที่ใช้กริยาต่ำๆแบบนี้กับคนอย่างฉัน แต่ขอโทษน่ะที่ฉันคงไม่จูบเธอตอบ อย่างที่เธอวาดฝันไว้หรอก บอกตรงๆว่าแค่คิดฉันยังทำไม่ลง! ในวันที่ความรู้สึกบางอย่างแล่นพล่านเข้าเกาะกุมหัวใจของกันและกัน ทั้งคู่จะหาทางออกกันอย่างไร สิ่งเลวร้ายระหว่างกันและกันจะถูกลบล้างด้วยความรัก หรือความเจ็บปวดมันฝังลึกในใจ จนไม่อาจลบล้างได้ แม้ด้วยคำว่า...รัก
|